Column Erik Drenth: Aarbevingen, Rusland en vergroening

Erik Drenth is theoloog en wethouder van onderwijs en economische zaken namens het CDA in de gemeente Hoogezand-Sappemeer.

Deze week wordt de reparatie van mijn aardbevingsschade opgeleverd. Keurig afgehandeld door het begin dit jaar opgetuigde Centrum voor Veilig Wonen (CVW). Ik ben in mijn gemeente een van honderden. Het ging maar een een paar scheuren, dus ik heb eigenlijk niets te klagen. Anderen moeten maanden hun huis uit, of verzanden in ellenlange discussies met de NAM.

Het CDA heeft stevig positie ingenomen, onder anderen via Kamerlid Agnes Mulder en burgemeester Albert Rodenboog van Loppersum, die ook in Den Haag zijn stem liet horen. Het CDA was voorvechter van het verder dichtdraaien van de gaskraan. In 2013 en 2014 smeerde het kabinet de rijksbegroting dicht met extra winning uit het Groninger gasveld. De winning is nu iets teruggebracht, maar nog niet genoeg.

Spannende laatste maanden van 2015
Tot zover niks nieuws, maar er is toch een reden om dit onderwerp nu aan te snijden. De laatste maanden van dit jaar worden voor mij gemeente, mijn regio, spannend. Er is een Nationaal Coördinator Groningen aangesteld in de persoon van Hans Alders. Hij werkt een programma dat het gaswinningsgebied er weer bovenop moet helpen. Voor dat programma zal echter geld nodig zijn, geld dat het kabinet moet betalen. Tegelijk zal onderzoek moeten uitwijzen hoe ver de gaskraan echt dicht moet. Een van de denkrichtingen voor een oplossing: Russisch gas geschikt maakt voor het Nederlandse net. De eerste stikstoffabrieken die daarvoor extra nodig zijn liggen al op de tekentafel.

Anderhalf jaar wethouderschap bestond voor mij voor een groot deel uit aardbevingsdiscussies, vooral rond schoolgebouwen. De buitenlandkaternen van de kranten spreken ondertussen van gespannen verhoudingen tussen Rusland, de EU en de VS. De gasexport is een van de belangrijkste drukmiddelen van die eersten. Moeten we gas wel willen importeren?

Als we minder winnen en minder willen importeren, is er maar één echte oplossing: minder gebruiken. De Groningse aardbevingsproblemen maken het energievraagstuk nog urgenter.

Veertien procent
Het kabinet wil per 2020 veertien procent van de energie uit duurzame bronnen halen, en per 2050 helemaal duurzaam zijn, verhaalt de site van de rijksoverheid. Die veertien procent gaat niet lukken, deelde het kabinet onlangs mee. En daar zit een probleem dat het CDA zou moeten aankaarten. Rentmeesterschap, de samenleving van Groningen en onze buitenlandse politiek verdienen veel meer groene ambitie. Nu de economie weer begint te draaien is het moment gekomen om daaraan te denken.

Het CDA kan daarin een eigen rol spelen:liever een samenleving die z'n eigen energie opwekt dan enorme windparken. Energie van onderop, niet uit de grond maar uit de samenleving. Dat gaat de aardbevingen echt oplossen.

Deze column is gepubliceerd op christendemocraat.nl.