04 juli 2017

Bestemmingsplan Weerdinge een zware bevalling.

Minstens eens in de 10 jaar moet een bestemmingsplan worden herzien, zo schrijft de wet voor. Op 29 juni 2017 was het de beurt aan het bestemmingsplan van het dorp Weerdinge. Veelal leiden dit soort bestemmingsplannen niet tot problemen, omdat er geen grote nieuwe ontwikkelingen in zitten. Dat was deze keer anders.   

Weerdinge is een prachtig mooi dorp. Een divers dorp ook met nog het oude gedeelte met monumentale boerderijen en met nieuwere bebouwing. Met de Hondsrug aan de ene kant en het meer open van oudsher veengebied  aan de andere kant. In het bestemmingsplan was dit alles keurig in beeld gebracht en was dit op een goede manier vertaald in regels: bewaar het vele mooie dat Weerdinge te bieden heeft en bied wat meer ruimte daar waar de waarden wat minder zijn. Een prima verhaal en tot zover niets aan de hand.  

Op twee punten vonden wij dat het bestemmingsplan nog wel wat te wensen over liet. Het eerste punt had betrekking op de wens naar meer flexibiliteit in het bestemmingsplan, meer verantwoordelijkheid neerleggen in de samenleving. Het tweede punt betrof de ogenschijnlijke willekeur in het plan ten aanzien van nieuwe bouwkavels. 

Het eerste punt werd breed gedragen in de gemeenteraad. Minder regels, eenvoudiger regels, het spreekt veel partijen in de gemeenteraad aan. Omzetten naar daden blijkt in de praktijk een stuk lastiger te zijn. Eerder hebben we als CDA-fractie al weten te bereiken dat het college komt met een voorstel tot vereenvoudiging en flexibilisering van regels in bestemmingsplannen. Dit zet echter nog de in de pijplijn. Voor het bestemmingsplan Weerdinge hebben we ons daarom beperkt tot het voorkomen tot het strenger maken van regels. Het amendement dat we daartoe samen met Wakker Emmen, PvdA, VVD, Seniorenbelang Noord en LEF! hadden ingediend, is uiteindelijk unaniem aangenomen. Weer een klein stapje in de goede richting dus!

Het tweede punt bleek een stuk lastiger. In het bestemmingsplan was een aantal nieuwe bouwkavels opgenomen. Op dit onderdeel waren enkele zienswijzen ingediend: enerzijds van mensen die het hier niet mee eens waren en anderzijds van mensen die ook wel graag een bouwkavel wilden hebben. Voor verzoeken om een bouwkavel toe te kennen, zijn binnen de gemeente afspraken gemaakt. De gemeenteraad heeft in het verleden vastgesteld dat hieraan alleen wordt meegewerkt in de bebouwde kom, als er sprake is van “herstructurering”. Je moet dus wat slopen of een bestaand pand ombouwen tot een woning.  In twee gevallen baseerde het college zich niet op dit beleid, maar op een amendement van de gemeenteraad uit 2002. In dit amendement stond dat deze twee gevallen in aanmerking kwamen voor een bouwkavel. Zo ver is het echter destijds nooit gekomen, omdat de provincie hier een stokje voor stak. Anno 2017 heeft de provincie hier geen problemen meer mee. Daarom lag dus het voorstel op tafel om deze twee gevallen alsnog te honoreren.  

Daarmee ontstond een dilemma: moet je iemand alsnog een bouwkavel toekennen op basis van een uitspraak uit 2002 of vind je dat het eigen gemeentelijk beleid moet worden toegepast? De moeilijkheid zat m er ook in omdat de potentiële “slachtoffers” van dit beleid, de mensen die buiten de boot zouden vallen als aan dit beleid zou worden vastgehouden, een gezicht kregen. Geen projectontwikkelaars, maar gewone mensen die al tientallen jaren knokten voor een woning, daar meerdere keren zicht op hadden, maar wat telkens niet gelukt was. Moet je die mensen dan in het zicht van de haven alsnog nee verkopen?

Binnen de fractie is daar lang over nagedacht. Uiteindelijk is de afweging geweest dat je het standpunt moet kiezen wat je kunt uitleggen. Wij kunnen niet uitleggen waarom de één wel zo een bouwkavel krijgt en de ander niet. Waarom de één op beleid wordt afgerekend en de ander niet. De wereld is sinds 2002 immers veranderd. We hebben het niet meer over groei van de gemeente naar 120000 inwoners, maar over krimp. Er wordt zelfs al gekeken of de gemeentelijke nieuwbouwlocatie in Weerdinge nog wel moet worden voortgezet. De situatie in 2002 is geweest en toen niet gelukt. Na die tijd zijn er geen toezeggingen gedaan dat dit alsnog voor elkaar zou worden gemaakt, integendeel.

Voor ons reden om samen met PvdA een amendement in te dienen om de bouwkavels van deze twee mensen te schrappen. Niet vanwege die mensen, maar vanwege het belang om dit soort gevallen één lijn te trekken, ook al pakt dat in individuele gevallen sneu uit. 

Juist omdat het in deze twee gevallen sneu uitpakte, hebben wij bij het indienen van het amendement ook het verhaal van deze twee mensen verteld. Omdat wij als fractie vonden, dat die kant van het verhaal ook belicht moest worden en de mensen dit zelf niet konden doen (bij een raadsvergadering kan niet meer worden ingesproken). Dan vertel je immers ook het complete verhaal.

Voor de twee mensen heeft het uiteindelijk goed uitgepakt. De andere fracties in de raad hebben tegen het amendement gestemd, zodat dit amendement het uiteindelijk niet heeft gehaald. Ook dat is democratie: op basis van alle relevante informatie je eigen afweging maken. Of er sprake is van een goed besluit moet de toekomst uitwijzen. Het besluitvormingsproces zelf is goed geweest.  

CDA-fractie:Alfred Gijlers

Landelijk/​Provinciaal

De twaalf provinciale afdelingen vormen de schakel tussen de gemeentelijke afdelingen en het landelijke bestuur.