11 november 2020

Begrotingsraad 11 november 2020

Tijdens de begrotingsraad op 11 november, heeft Yvonne Son-Stolk namens CDA-Tiel onze visie op de begroting gedeeld. Het betoog van Yvonne is hier te lezen:

Begrotingsraad 11 november 2020

Voorzitter, We leven in een ingewikkelde tijd. Iedereen wordt op zijn eigen manier getroffen door het virus; door verdriet, eenzaamheid, verlies van werk of omdat je in quarantaine moet. Hier zijn eigenlijk geen woorden voor te vinden. Dat maakt het houden van algemene beschouwing ook ingewikkeld. We hebben namelijk woorden nodig om onze politieke keuzes te verantwoorden. Maar ondertussen nemen die woorden de noden van mensen niet zomaar weg.

Acht maanden geleden gingen de scholen dicht en schoolexamens werden geannuleerd. Handen schudden ging in de “ban”. Geen sport meer, de horeca ging dicht en je mocht nog maar 100 op de snelweg. Onze wereld veranderde van de ene dag op de andere. Het is maar de vraag of deze ooit weer dezelfde zal zijn. We staan als gevolg van deze Corona pandemie aan de vooravond van een wereldwijde recessie. Die zal – laten we hopen dat het anders uitvalt-, Nederland als handelsnatie hard treffen en ook haar sporen in onze gemeente Tiel nalaten.

Onze inwoners maken zich terecht zorgen, “Blijf ik gezond”, “Heb ik straks nog een baan?”.”Kan ik mijn huis nog wel betalen”. Zeker wanneer je weet dat nu al meer dan 30 % van de Tielse huishoudens de grootste moeite heeft om al hun rekeningen op tijd te betalen. De werkloosheid in ons land stijgt, waardoor er noodgedwongen een groter beroep op de sociale voorzieningen zal worden gedaan. Daarnaast stijgen al jaren de tarieven van de gemeente en gemeenschappelijke regelingen zoals AVRI, maar ook het Waterschap heeft haar tarieven fors verhoogd. Het CDA vindt het jammer dat in de begroting men met geen enkel woord spreekt over de situatie waarin we nu leven, de economische context van dit moment en het feit dat te veel mensen moeite hebben om hun rekeningen te betalen; kortom het CDA mist de menselijke factor.

Naast financieel zwaar weer zien we om ons heen onze samenleving meer en meer veranderen in een samenleving van uitersten en tegenstellingen, waarbij het lijkt of de grootste schreeuwers meer en meer een luisterend oor vinden en de zwijgende meerderheid onzichtbaar is geworden. Begrip voor elkaar lijkt steeds lastiger en de lontjes zijn bij velen zo kort geworden, dat men bij de minste of geringste ergernis onredelijk en respectloos vindt te moeten reageren. Als je naar sommige verhalen van onze winkeliers, zorgmedewerkers, leerkrachten, politie en handhavers luistert, dan lopen de rillingen over je rug. Frustraties over de gevolgen van het virus mogen nooit gebotvierd worden op onze mensen, Zij doen hun werk voor ons. Zij verdienen ons respect en onze waardering. Juist daarom moeten we ons inzetten voor de samenhorigheid in onze stad. Juist nu moeten we er sámen schouder aan schouder staan, optrekken met onze inwoners en inzetten op behouden waar vele inwoners belangeloos hun ziel en zaligheid in hebben gelegd. Denk aan hun wijken, denk aan die duizenden mantelzorgers, de vrijwilligers en onze sportvereniging. Alleen zo krijgen mensen weer vertrouwen in de politiek en geef je hen het gevoel er samen voor te willen gaan.

Het vereist ook dat we als raad respectvol met elkaar omgaan, het terugkijken van raadsvergaderingen komt soms bij vele inwoners over als antipolitieke propaganda. We kijken vandaag naar een begroting die knap sluitend is gemaakt, zoals dat hoort volgens de voorschriften van de provincie. Papier is geduldig. Maar kunnen we hem ook realistisch noemen? De opgesomde risico’s in de risicoparagraaf zijn talrijk, fors van omvang en zeker niet denkbeeldig. Maar de grote vraag die ons op dit moment bezighoudt is: Kijken we niet teveel in de achteruitkijkspiegel, naar het lijstje van afspraken dat we aan het begin van de deze raadsperiode vaststelden? Deze begroting mist wat ons betreft actualiteit en toekomstvisie.

Mensen, de wereld is veranderd. Het ene herstelfonds na het andere wordt inmiddels landelijk geïntroduceerd. Tot nog toe zagen we dat er nauwelijks lucht zat tussen wat het college wil en de opstelling van u, collega raadsleden van de oppositiepartijen. Het coalitieakkoord is heilig verklaard, ongeacht de omstandigheden en de budgettaire ruimte en alles wat onze inwoners er tegenin hebben gebracht. Mede door deze opstelling en financiële tegenvallers vanuit o.a. jeugdzorg, WMO en de AVRI, zitten we inmiddels met een algemene reserve die van krap naar uiterst krap is gedaald. Opnieuw wordt de kaasschaaf gehanteerd en ontbreken keuzes die echt bijdragen aan een betere financiële positie. De maatschappelijke effecten van de bezuinigingen zijn niet of nauwelijks gemotiveerd in de begroting. Daar komt bij dat verschillende bezuinigingen boterzacht zijn. In de begroting valt op dat er nauwelijks ruimte is om tegenvallers op te vangen. En over het Stokpaardje van de VVD: het op peil houden van de inmiddels behoorlijk geslonken reserves wordt met geen woord gesproken.

Voor het CDA is het duidelijk. Tiel is financieel nog allerminst op orde. Het is niet aan het CDA om op dit moment vanuit de oppositie de hele begroting op zijn kop te zetten, maar we doen wel een stevig appèl namens onze inwoners, op college en raad! Zet het vizier op investeren in alle inwoners van onze stad, zij verdienen dit! Er zit zoveel veerkracht in onze mensen; Er zijn woningen nodig, voor jong tot oud. Een goed aanspreekpunt in de wijken en dorpen waarbij men terecht kan. Vitale pijlers van onze stad maken en houden de stad leefbaar en aantrekkelijk. Sociale cohesie, sporten, spelen en het verenigingsleven zorgen voor verbroederen, onmisbaar voor onze stad; Steun voor onze vrijwilligers, mantelzorgers, ze zijn onbetaalbaar.

Het CDA zet dus in op onze samenleving en op behouden wat we nu hebben en dat we met veel moeite hebben opgebouwd. Met bezuinigingen en afbreken gaat veel tijd en geld verloren om maar te niet te spreken over oproepen van frustraties bij hen die zich betrokken voelen bij hun wijk, buurt of hele gemeente. Daarom dienen wij samen met CU, Pro Tiel Groen Links en D66 een Alternatieve Begroting als amendement in. We kiezen ook voor een alternatief, omdat we gezamenlijk vinden dat je zeker op dit moment inwoners niet jarenlang kunt laten meebetalen aan het opknappen van maar een klein deel van de (woonstraten) van de binnenstad.

Ik kom tot een afronding; de technische vragen die het CDA nog heeft heb ik u afgelopen maandag per separate mail doen toekomen zodat u deze vandaag allemaal kunt beantwoorden. Het betrof een zestal financieel technische vragen over o.a. de OZB verhoging, de AVRI, de riool reserve. Ik rond af met de opmerking dat we als politiek beter naar onze inwoners moeten luisteren. We dienen respect te hebben voor alle taken die zij belangeloos op zich hebben genomen, zoals het opruimen van zwerfafval, transformatie kerkgebouw tot sociaal plein, het oprichten van stichtingen om speelplekken te behouden, het aanleggen van de vlindertuin, hondenuitlaat plaatsen, initiatieven schuldhulpverlening, het rouw café enz enz. Kortom onze inwoners steken hun nek uit! Zij verdienen onze hulp, onze betrokkenheid en onze focus!

Yvonne Son-Stolk, Fractievoorzitter CDA-Tiel

Landelijk/​Provinciaal

De twaalf provinciale afdelingen vormen de schakel tussen de gemeentelijke afdelingen en het landelijke bestuur.