Bolle Blogt - Vlees is emotie

Het is al weer een tijdje geleden. En ik heb inmiddels ook al weer aardig wat vlees naar binnengewerkt. De #weekzondervlees. Van 11 tot en met 17 maart heb ik geen vlees gegeten. En dat viel eerlijk gezegd nog niet mee. Het diner was op zich het probleem niet. Er zijn, zeker voor een week, genoeg lekkere gerechten zonder vlees. Nee, het broodbeleg, daar heb ik die week wel wat moeitemee gehad. Als je niet zo’n zoetekauw bent, kom je al snel uit op kaas, kaas, en nog eens kaas. Wat ook niet mee viel, waren de reacties op twitter. Bitterballetje? Moest zeker van je nieuwe vrienden van de Partij voor de Dieren? Gaat het wel goed met je? Maar ook op foto’s van “vegan doperwtgroente plakjes”: dit gaat wel erg ver, pak eens pindakaas. Nu heeft het aroma van pindakaas de neiging om na het eten nog een tijdje een nadelig effect op je adem te hebben, dus dat vond ik geen hele bruikbare tip.

Ik vond het een leerzame week. Een paar lekkere vegetarische gerechten gegeten. Dan is er geen gemis van vlees. De standaard aardappelen/groente/vlees, waar vlees ingeruild is voor een vega-unitwerkt wat minder voor me. Al zit er zeker flink kwaliteitsverschil tussen de verschillende vega-burgers. Geen vlees als broodbeleg vind ik voor langere tijd lastig. En mijn dochter eet met alle liefde de ballen uit m’n soep als ik ze niet opeet. Maar de belangrijkste les is toch wel dat vlees emotie is.Mensen die minder of geen vlees eten propageren, vinden het prachtig dat je een week geen vlees eet. Mensen die zielsveel van vlees houden, vragen zich af of je wel goed bij je hoofd bent. Er lijkt geen middenweg mogelijk te zijn. 

Ik denk niet dat een vegetarisch bestaan voor mij is weggelegd. Maar af en toe een dag zonder vlees kan geen kwaad. Kwestie van het hoofd koel houden.