In Roosendaal dobberden 140 vaten in het water, in de buurt van Beers zijn er 21 duizendlitervaten drugsafval gevonden. Dit zijn twee voorbeelden van dumpingen dit jaar: wekelijks vinden er lozingen van drugsafval plaats in het riool, in natuurgebieden, op de openbare weg en in sloten en rivieren.
De Nederlandse criminele producenten van synthetische drugs behoren tot de absolute wereldtop. Noord-Brabant is op zijn beurt weer Nederlands productiekampioen. Dat heeft grote effecten op onze leefomgeving. De drugscriminaliteit is een reëel probleem, waarvan de omvang maar moeizaam lijkt door te dringen. De discussie blijft maar gaan over het legaliseren van wietteelt, maar dat raakt bepaald niet de kern van het probleem.
Brabant wordt de ‘drugsschuur van Europa’ genoemd, maar heeft die naam niet omdat sommige mensen wat hennepplantjes in hun tuin hebben staan en weleens een joint roken, maar omdat in Brabant een exportgerichte synthetische drugsindustrie is gevestigd waar miljarden in omgaan.
Wij zijn in Nederland erg goed om allerlei modellen te maken om onze problemen in te stoppen en er vervolgens iets uit te krijgen dat dan de oplossing moet zijn. We hebben een stikstofuitdaging: We gaan zachter rijden, bouwprojecten stilleggen, boeren uitkopen, allemaal bedoeld om onze natuur te redden, maar die dumpingen in het buitengebied van al dat drugsafval, wat enorm schadelijk is voor ons milieu, dat zit niet in dat model. Dat betekent dat we heel veel aspecten die enorm schadelijk zijn gewoon niet meenemen, daar geen rekening mee houden en daar ook niets mee doen. Daarmee lopen we enorm risico, als we continue in details en modellen blijven zitten en de werkelijkheid uit het oog verliezen.
De productie van 1 kilo synthetische drugs zorgt voor 18 tot 24 liters drugsafval. Bij lozingen stromen zo honderden liters drugsafval, zoals formamide en zoutzuur, onze omgeving in. Het verontreinigend effect op de natuur en de leefomgeving is desastreus. Het is dan ook niet te verkroppen dat Nederlandse drugshandelaren met de verkoop van synthetische drugs jaarlijks miljarden winst maken terwijl de belastingbetaler opdraait voor alle kosten die worden gemaakt om deze rotzooi op te ruimen en de schade aan de natuur te herstellen.
Het aanpakken van drugscriminaliteit zou een topprioriteit moeten zijn voor de Nederlandse regering. De discussies over legaliseren kunnen we terzijde laten: zij hebben niets van doen met de realiteit en de miljardenomvang van de drugsindustrie. Onze aanpak moet gericht zijn op hoofdlijnen: het verlammen van de drugsindustrie op alle fronten. Daarbij moeten we ons niet beperken tot een justitiële aanpak, maar ook oog hebben voor alle andere aspecten die nu de drugscriminaliteit faciliteren.
Als wethouder heb ik bijvoorbeeld veel te maken met leegstaande schuren als gevolg van de reorganisatie van de landbouwsector. Deze schuren zouden snel gesloopt of herontwikkeld moeten worden om te voorkomen dat er drugslabs in gevestigd worden. Door de huidige gecompliceerde regelgeving kost dat nu te veel tijd, en dat is een groot voordeel voor drugscriminelen: deze hoeven immers niet het vergunningentraject te doorlopen.
Het kan niet zo zijn, zoals nu, dat het voor een drugscrimineel makkelijker is een stal om te bouwen tot drugslab, illegaal, dan voor een agrariër, om zijn stal te slopen of door te ontwikkelen naar een legale activiteit en die hebben we wel nodig in het buitengebied.
Een breed gedragen aanpak is dus hard nodig waarbij zowel het Rijk, de provincie als de gemeente zijn betrokken. Het zou niet zo mogen zijn – zoals nu het geval – dat het makkelijker is voor een crimineel om een drugslaboratorium te starten in een leegstaande schuur, dan het voor een boer is om die schuur te slopen of te herontwikkelen.
Op verzoek van de Stichting voor Sociale Christendemocratie heb ik mijn inzichten over het Nederlandse drugsbeleid gedeeld, samen met Bart De Wever (burgemeester Antwerpen) en Peter Noordanus (oud burgemeester Tilburg). Bekijk het totale resultaat op Youtube