Veel politieke partijen pretenderen een inclusieve boodschap te vertellen. Of het nu gaat over arbeidsmigranten, vluchtelingen of één van de andere problemen waarmee we op dit moment mee worstelen. Echter als je er goed over nadenkt is het juist een exclusieve boodschap. Ze benaderen de problemen van één kant en houden geen rekening met het gehele plaatje. Een van de inspiraties die ik heb opgedaan tijdens het afgelopen CDA congres is: we moeten de problemen samen oplossen en dan kom je altijd ergens in het midden uit en niet aan de flanken waar op dit moment het hardst geroepen wordt. Om met Wopke’s woorden te spreken “ wat mij betreft is het klaar met de vrijblijvendheid van het ik-tijdperk. Wij kiezen een andere richting. Wij kiezen voor wij”.
Wat ik wel jammer vond is dat het rapport Remkes zo opgehemeld werd. Ja, de regering krijgt een veeg uit de pan maar vervolgens kan iedereen er het zijne uithalen en mis ik nog steeds het perspectief voor de agrarische sector. Iets wat ik ook gemist heb bij een presentatie over de gebiedsvisie waarin verwezen wordt naar landelijk beleid. Terwijl ik vind dat we wel degelijk zelf keuzes moeten maken die ook voor toekomst en duidelijkheid voor de agrarische sector kan zorgen. We moeten hierbij kiezen voor een stap vooruit in plaats van achteruit. Ik heb hiervoor bij onze vertegenwoordigers in het landelijk bestuur aandacht gevraagd. Ik hoop dat dat snel opgepakt gaat worden zodat ook in onze organisatie straks bewust keuzes kunnen worden gemaakt voor natuur inclusieve landbouw met toekomstperspectief.
Sjaak Jenniskens