Op het moment dat ik dit artikel schrijf, heb ik inmiddels mijn 2e vaccinatie tegen het Covid-19 virus ontvangen. En eerlijk gezegd, kon ik het bijna niet meer afwachten. Per 19 mei kregen wij als samenleving weer wat meer vrijheden en het leven leek weer wat  “normaler” te worden. Sporten, dansen, muzieklessen enz. Het werd weer beperkt toegestaan.

Een dik jaar zijn we al doende met de bestrijding van dit vreselijke virus.

Aan de andere kant hebben de beperkingen ook andere, in mijn beleving, positieve elementen meegebracht. We hebben een jaar in een soort van slow motion modus geleefd. Het jachten en jagen waar heel veel mensen vóór Covid-19 in verkeerden, is al voor velen omgeslagen in rust en regelmaat. We hebben ontelbare legpuzzels gemaakt, gezelschapsspelen met het gezin gedaan, nieuwe recepten uitgeprobeerd. We hebben hand- en spandiensten geleverd voor diegenen die dat niet meer konden doen omdat ze door de maatregelen aan huis gebonden waren. Gewoon, omdat we er weer tijd voor hadden en we wat meer naar de ander konden omzien.

Tijd voor elkaar, tijd voor de ander. Tijd voor bezinning.

Inmiddels zijn onze “vrijheden” weer beperkter geworden. Vakanties zijn aangebroken, maar het “gedoe” rondom “vrij reizen”, werkt ook beperkend en noodzaakt soms tot andere invullingen van vakanties.

Nieuwe vrijheden is een groot goed, maar ik hoop dat we ons bewust zijn geworden van het gegeven dat we niet weer willen terugvallen in de ratrace van het leven. Dat we blijven omzien naar elkaar en tijd en aandacht blijven geven aan de ander.

Annemie Craenmehr, raadslid CDA

 

Landelijk/​Provinciaal

De twaalf provinciale afdelingen vormen de schakel tussen de gemeentelijke afdelingen en het landelijke bestuur.