Wat een vreemde wereld zien we toch weer om ons heen. Enerzijds nog steeds de verschrikkingen in Oekraïne en de aardbevingen en het leed daarvan in Turkije en Syrië.
Aan de andere kant zie je dat de vastelaovend overal voor de deur staat. Een prinsenbal, een revue, een liedjesavond en een truujebal.
Wat hebben de oorlog en aardbevingen en de vastelaovend met elkaar te maken, wat hebben ze met elkaar gemeen? In mijn ogen is dat gemeenschapszin en saamhorigheid.
Of je nu opstaat als vrijwilliger om een vrachtwagen met hulpgoederen te regelen, of een geldinzameling regelt voor het goede doel, of opstaat als vrijwilliger voor jouw vastelaovendsclub of andere vereniging, je bent op allebei de fronten broodnodig en onmisbaar. Voor je c.v. ben je zichtbaar aanwezig, bijvoorbeeld als revueteam, achter de bar, als lid van de raad van 11. Of je bent onzichtbaar aanwezig, als organisatie, wagenbouwer, bestuur, verkeersregelaar bij de optocht of als schoonmaker na een gezellige activiteit.
Bij de inzamelingen voor het goede doel ben je vaak onderdeel van het grote geheel, en ben je bijna altijd onzichtbaar aan het werk als vrijwilliger. Zonder vrijwilligers kunnen we niet sporten, kan een school niks extra’s organiseren en rukt de vrijwillige brandweer niet uit. Deze inzet, of het zichtbaar of onzichtbaar is, lokaal of mondiaal, groot of klein, wordt enorm gewaardeerd. Apetrots ben ik op alle initiatieven, op touw gezet door vrijwilligers. Het CDA heeft ook altijd het belang van vrijwilligers en verenigingen hoog in het vaandel staan. Vrijwilligers zijn de kampioenen van een sterke samenleving en volgens het CDA het cement van de samenleving.
Heidi Disveld