Inbreng commissiedebat gehandicaptenbeleid
(alleen het gesproken woord telt)
Voorzitter,
Vorige week las ik een artikel op NOS.nl:
‘Ydo de Vogel finisht Marathon van Rotterdam in rolstoel, ondanks verbod’.
Verbod? Hoezo verbod, dacht ik? Elke marathon zou een speciaal startvak voor mensen in een rolstoel moeten hebben.
Waarom zijn ze daar in Rotterdam mee gestopt? We leven in 2022…
Deelt de minister mijn verbazing? Hoe kijkt zij hier tegenaan?
Voorzitter,
Veel van de mensen met een handicap vinden dat ze in Nederland niet volwaardig mee kunnen doen. En onderzoek van het SCP en het College voor de Rechten van de Mens laat dat ook zien. En dat is ernstig. Is de minister dat met het CDA eens? Kan zij nog eens uiteenzetten welke acties het kabinet onderneemt om ervoor te zorgen dat mensen met een handicap wél volledig kunnen deelnemen, overal in onze samenleving? Oók bij sportevenementen en culturele activiteiten. En voor welke resultaten gaat de minister? Wanneer is zij tevreden? Graag een reactie.
Voorzitter,
De coronapandemie heeft laten zien hoe ingrijpend het is, wanneer een groep mensen van de samenleving dreigt te worden buitengesloten. Hoeveel debatten hebben we hier wel niet gevoerd over het tegengaan van een tweedeling in de samenleving? Het land stond op z’n achterste benen.
Voorzitter,
Voor mensen met een handicap is die tweedeling chronisch en al jarenlang dagelijkse realiteit. Waarom staan we dan nu niet met z’n allen op onze achterste benen, omdat dit niet door de beugel kan?
Voorzitter,
Het is onze plicht om de positie van mensen met een handicap te verbeteren, staat in het VN-verdrag Handicap. Maar wat als een plicht niet wordt nagekomen, als mensen met een handicap toch worden uitgesloten, niet welkom zijn, niet mee kunnen doen? Of het nu een sportwedstrijd, festival of kermis is: hoe kunnen we organisatoren zover krijgen dat ze hun evenementen wel standaard toegankelijk maken voor mensen met een handicap? En hoe kan de minister daar vanuit haar rol aan bijdragen? Kan zij bijvoorbeeld harde afspraken maken met gemeenten? En wat kunnen gemeenten zelf doen, bijv. op het gebied van vergunningverlening? Ik ben benieuwd.
Voorzitter,
Het programma Onbeperkt meedoen! moet ervoor zorgen dat het VN-verdrag Handicap in Nederland werkt. Over haar ideeën heeft de minister ons deze week een brief gestuurd. Ik heb daar een aantal vragen over.
De minister schrijft dat 256 gemeenten lokaal invulling geven aan het VN-verdrag. Zelf heb ik heb andere cijfers (bron VNG): 82 gemeenten hebben een zogenoemde ‘Lokale inclusie Agenda’ en 26 werken eraan.
Kan de minister mij uitleggen hoe dit zit?
En voorzitter, als er toch aan Lokale Inclusie Agenda’s wordt gewerkt, kunnen we dan meteen artikel 30 van het VN-verdrag Handicap, over de toegankelijkheid bij evenementen, laten opnemen in de Algemene Plaatselijke Verordeningen?
Is de minister bereid dit te bevorderen? Zo ja, op welke manieren?
Voorzitter,
De minister stelt verder een ‘aanjager’ voor. Mag het CDA ervan uitgaan dat dit iemand wordt met een handicap? Kan de minister dit toezeggen?
Voorzitter,
De minister gebruikt in haar brief vaak het woord ‘betrokken’, als het gaat over het betrekken van ervaringsdeskundigen. Ik denk dan: laat het niet alleen betrokkenheid zijn, maar geef mensen met een handicap ook een werkplek op uw ministerie. Gebeurt dit ook? Kan de minister uitvragen hoeveel mensen met een handicap werkzaam zijn op de diverse departementen? En in welke functies?
Voorzitter,
De minister wil tweemaal per jaar een brede beleidstafel houden. Dat lijkt misschien veel in de drukke agenda van de minister, maar is in mijn ogen best weinig voor zo’n grote opgave. Afhankelijk van de agenda schuift ook een van de collega’s van de minister bij deze beleidstafels aan. Voorzitter, hoe draagt deze opzet bij aan een integraal gehandicaptenbeleid, waar interdepartementaal, op ieder ministerie, werk van wordt gemaakt (i.p.v. dat het er maar een beetje bij hangt)?
Voorzitter,
Tot slot. Ik moest het een paar keer lezen, maar het staat er toch echt. Omdat we niet willen dat de mensen met een beperking worden buitengesloten, laat de minister onderzoek doen naar de beeldvorming bij het algemeen publiek over mensen met een beperking. Is niet de omgekeerde wereld? Kan de minister toelichten welk doel dit onderzoek dient? En vindt ze het net als ik wrang dat we blijkbaar dit onderzoek nodig hebben om daarna hopelijk gelijkwaardig met elkaar te kunnen leven? Graag een reactie.