ZWARTEWATERLAND - Na ruim acht jaar wethouderschap neemt CDA’er Dick Visserman (65) binnenkort afscheid als gemeentebestuurder. Met pijn in het hart, want ondanks dat zijn baan hem af en toe ‘helemaal opslokte’ gaat de Genemuidenaar het erg missen. “Ik kijk in dankbaarheid terug. Je komt er pas achter wat het wethouderschap inhoudt, als je daadwerkelijk wethouder bent. Je komt zowel binnen als buiten de gemeente met heel veel mensen in contact. En je leert veel nieuwe dingen.”

Visserman begon zijn politieke loopbaan in 1990 als gemeenteraadslid in de toenmalige gemeente Genemuiden. Dat bleef hij tot 2001 en tot 2006 ook in de nieuwe gemeente Zwartewaterland. Daarna werd hij voorzitter van de gemeentelijke CDA-afdeling. Hoewel Visserman geregeld gepolst werd, had hij een baan als wethouder tot 2010 nooit geambieerd. Maar na het plotselinge overlijden van partijgenoot Marinus van de Velde, die zich na twee jaar wethouderschap opmaakte voor een nieuwe collegeperiode in Zwartewaterland, werd Visserman de aangewezen persoon.

“Ik had een hele leuke baan bij Edel Tapijt”, vertelt het toenmalig ‘hoofd financiële administratie’ van het Genemuider bedrijf, waar hij (inclusief Telenzo) veertig jaar in dienst is geweest. “Op 12 maart was Marinus nog bij het lijsttrekkersoverleg en vertelde me daarna dat hij weer wethouder mocht worden de komende jaren. Twee dagen later was hij overleden. Hoe wrang en bizar kan het zijn. Tegen mijn zin in werd ik al benaderd door verschillende mensen: ‘doe jij het nu’. Dan ga je er eens over nadenken en een paar vertrouwensmensen vragen, mijn vrouw als eerste. Toen heb ik toch maar besloten om ‘ja’ te zeggen.”

Hectiek van de agenda

Daar heeft Visserman tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad. Hoewel zijn baan hem qua tijd flink opslokte. “De hectiek van de agenda”, omschrijft de Genemuidenaar het. “Die wordt voor je ingevuld.”

Ook waren de te nemen beslissingen, in een periode waarin de gemeentelijke broekriem flink aangehaald moest worden, niet altijd even makkelijk. “Maar de gemeente heeft de financiën steeds beter op orde gekregen”, legt de financiënwethouder uit. “Ik zeg erbij: we zijn er nog niet. Je kunt wel jaarlijks geld overhouden, maar we zitten ook nog met een grote hoeveelheid schulden van in totaal 65 miljoen euro. Die brengen nog steeds een stevige kostenpost met zich mee door rentes. Daar komt wel bij dat we geluk hebben gehad dat de rente fors is gedaald. En dat het financieel beter gaat, komt ook doordat we de ozb in 2014 in één keer met 10 procent verhoogden. Dat leverde op jaarbasis 450.000 euro extra op. Samen door diverse bezuinigingen zijn de financiën weer beter op orde. Daar gaan we nu de vruchtjes van plukken.”

Emoties

Een bestuurlijk dieptepunt in acht jaar wethouderschap noemt Visserman de begrafenisverordening in 2013. Daarin werd het schudden van een graf, wat al meer dan honderd jaar gebeurde op de begraafplaatsen Van Stolkspark en Mastenbroek, niet meer toegestaan. De weerstand uit de samenleving was groot. “De emoties die daarbij vrijkwamen waren hevig”, kijkt Visserman terug. “Je kunt niks terugdraaien. Maar we hadden het anders moeten doen. Ik ben daarvoor door het stof gegaan, heb excuses vanuit mijn hart gemaakt.”

Hoogtepunten noemt Visserman de opening van de Sluuspoort, de renovatie van de Handelskade, de nieuwe riolering aan de Zomerdijk en het nieuw gebouwde Agnieten College. “Ik noem deze voorbeelden ook omdat ze in Zwartsluis soms het gevoel hebben dat daar niks gebeurt”, aldus Visserman. “In de eerste vier jaar is er in Zwartsluis ontzettend veel gebeurd. Bij de vorming van de coalitie in 2014 werd gezegd: dan gaan we nu investeren in de centrumplannen van Hasselt en Genemuiden. En iedereen weet wat daar inmiddels is gedaan. Verder ben ik blij met de rioleringswerkzaamheden in (de Hasselter wijk, red.) Dedemsvaart-Zuid, wat uiteindelijk toch goed is gekomen. Dat was op een gegeven moment niet leuk meer (door een vertraging van de geplande werkzaamheden, red.), maar uiteindelijk is het schitterend geworden, ook tot tevredenheid van de inwoners.”

Voorzitter

Na acht jaar houdt Visserman het dus voor gezien als wethouder. Een beslissing die hij al had genomen, voordat duidelijk werd dat het CDA waarschijnlijk voor het eerst niet deel gaat uitmaken van een Zwartewaterlandse coalitie. Daarvóór al had hij lang nagedacht of hij door zou willen als wethouder. “Maar ik ben net 65 geworden. Wanneer ik ga voor het wethouderschap zou ik dat voor vier jaar willen doen. Maar dan ben ik 69. Dan zeg ik: denk aan je vrouw, denk aan je kinderen, kleinkinderen en andere geliefden. Stop er maar mee, laat het over aan anderen, aan jongere mensen. Ik blijf betrokken bij het CDA, ik heb veel aan deze partij te danken. Als de ledenraad in november akkoord gaat, word ik voorzitter. Ik ga ook wat andere dingen doen als vrijwilliger. Ik heb wat in gedachten, maar daar laat ik me nog niet over uit.”

Bron: Bas Wilbrink / De Stadskoerier