Oproep Arco
Beste Alblasserdammers,
De Yunus Emre moskee heeft een brief verstuurd waarin de mededeling staat dat ze vanaf april een publieke oproep gaan doen voor het vrijdaggebed. Deze mededeling heeft veel reacties tot gevolg gehad. Het publieke debat polariseert en ik denk dat dat zonde is. Mijn oproep: blijf met elkaar in gesprek en zoek naar draagvlak.
In 2008 ben ik in Alblasserdam komen wonen. Inmiddels zijn mijn twee kinderen hier geboren en woon ik alweer 13 jaar met veel plezier in ons damdorp. Ik ben komen wonen in een divers dorp waar bevolkingsgroepen naast elkaar en met elkaar samenleven. Ik ben ook komen wonen in een dorp met een rijke geschiedenis. Gehavend door de oorlog en een sterke wederopbouw daarna. De scheepsbouw en industrie kregen vorm langs de dijk. In die periode is Alblasserdam ook diverser geworden. De fabrieken trokken mensen aan vanuit alle windstreken die hun werk en hun thuis vonden in Alblasserdam. Deze verzameling van mensen maakt ons tot een unieke gemeenschap waar we vele verenigingen hebben en een hoog voorzieningenniveau.
Gelijk met mijn verhuizing naar Alblasserdam heb ik me aangemeld als vrijwilliger voor het CDA. Inmiddels mag ik alweer 7 jaar raadslid en volksvertegenwoordiger zijn voor deze partij. In al die jaren heb ik gezien dat Alblasserdam een samenleving is bestaande uit vele nationaliteiten en groepen. Samen hebben we bijgedragen aan het opbouwen van deze samenleving en aan de cultuur in ons dorp; zij aan zij.
Gisteren las ik via onze lokale media het bericht dat de Yunus Emre moskee vanaf april van plan is te starten met een publieke gebedsoproep. Ook heb ik veel van de reacties gelezen onder dat bericht, op sociale media en gehoord via persoonlijke contacten. Ik heb gemerkt dat deze mededeling van de moskee verhoudingen op scherp zet. Dat gebeurt in een tijd waarin het maatschappelijke debat vaak op scherp staat. Dat is zonde en wat mij betreft ook niet nodig. Natuurlijk, de moskee, heeft het recht deze oproep te doen. Juridisch zijn er geen belemmeringen op de geluidsnorm na. Een andere manier om ertegenaan te kijken is dat je niet alles hoeft te doen wat volgens de wet mag. In Alblasserdam proberen we sinds jaren onder het motto ‘samen doen’ te komen tot oplossingen en beslissingen. Bij zijn aanbeveling tot herbenoeming repte de burgemeester over een verscherpte wij-zij verhouding in Alblasserdam. Ik deel die analyse. Maar ik zie ook de kansen en deel nog meer de potentie die Alblasserdam heeft om achter ‘Samen’ weer een uitroepteken te zetten. Ik ben niet blind voor eventuele verwijten aan mijn adres of aan het adres van de politiek. Doen wij het dan wel altijd goed? Doen wij het wel altijd samen? Het eerlijke antwoord is ‘nee’. Maar daar hoort bij dat de wil, de zoektocht en de intentie er zeker is. En ook bij ‘samen doen’ zijn er soms teleurstellingen; samen doen is namelijk niet altijd samen eens…
Mijn vraag en oproep aan de Yunus Emre moskee en aan de omgeving van de moskee. Neem tijd met elkaar en voor elkaar. Ga in gesprek met elkaar. Wat zijn de argumenten om iets wel of iets juist niet te doen? Zoek zoveel mogelijk maatschappelijk draagvlak, luister naar elkaar en zet dan een stap voorwaarts. Een stap voorwaarts waarin iedereen eerst doorgrond waarom iets wel of niet wenselijk is. En dan op basis van inzicht en van wederzijds respect zoeken naar een oplossing of compromis.
En natuurlijk heb ik hierover een mening. Maar hoe gevoeliger het onderwerp is, des te belangrijker is het in verbinding te blijven.
Onze samenleving polariseert in een hoog tempo. Een samenleving waarin niet meer gepraat wordt maar stelling wordt genomen. Stellingen tegenover elkaar ipv van discussies met elkaar. Ik maak me daar zorgen over… en pas ervoor om als vertegenwoordiger van alle Alblasserdammers hierin terecht te komen.
Let’s talk!