24 december 2017

Even voorstellen: Lennard Goudriaan (nr. 2)

Op 11 juli 1976 kwam ik, zes weken te vroeg, ter wereld. Ondanks het feit dat ik een pientere peuter bleek, bleef mijn motorische ontwikkeling achter. Gevolg: een forse lichamelijke beperking die mij helaas dwingt om gebruik te maken van een rolstoel.

Mijn leven en toekomstperspectief veranderde daarmee drastisch; van een beschermde jeugd in een warm gezin in Rhoon, werd ik vanaf mijn 5de levensjaar leerling op een Mytylschool in Rotterdam. Een omgeving waarin handicap, revalidatie, ziekte en dood, vaak nog voor het bereiken van het 18e levensjaar, hoorde tot de orde van de dag; daardoor is mijn natuurlijke onbevangenheid en vertrouwen in de medische wetenschap dikwijls op de proef gesteld. Ik kreeg er tenslotte wel inlevingsvermogen en een enorme mentale veerkracht voor terug. Zo wist ik mij te vormen in de ‘beschermde omgeving’ van het speciaal onderwijs voor het lichamelijk gehandicapte kind. Daar behaalde ik tenslotte ook mijn MAVO-diploma.

Na het behalen van mijn MAVO-diploma in 1995, heb ik er bewust voor gekozen het speciaal onderwijs en de medische revalidatie achter mij te laten en heb ik besloten een reguliere MBO-opleiding te gaan volgen. Ik behaalde uitstekende studieresultaten, ging uit en bouwde vriendschappen op die bleken voor het leven te zijn. Niet langer stonden handicap, ziekte en dood centraal, maar leven, genieten, vriendschap, ambitie en vertrouwen in de toekomst. Heerlijk! 

Na het behalen van mijn MBO-diploma in 1998, heb ik aansluitend en eveneens binnen drie jaar, mijn HBO-opleiding afgerond, om tenslotte in 2002 mijn propedeuse bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam in ontvangst te mogen nemen.

Op 1 januari 2003 mocht ik vervolgens aan de slag als beleidsmedewerker bij een gemeentelijke overheid. Ondanks mijn forse lichamelijke beperking en rolstoelgebondenheid, was ik er op eigen kracht in geslaagd mijn leven vorm te geven: een goede baan, een leuk huis, een eigen auto en daarmee de mogelijkheid om volwaardig te kunnen participeren in de samenleving. 

Naast mijn fulltimebaan, vervul ik vanaf 2010 ook het raadslidmaatschap in Albrandswaard. Tijdens de eerste raadsperiode heb ik gedurende 3 jaar de rol van fractievoorzitter mogen vervullen, als aanvoerder van de grootste coalitiepartij in Albrandswaard. In 2014 heb ik mijn functie als fractievoorzitter neergelegd, maar ben wel teruggekeerd als gemeenteraadslid.

Ja, ik heb mij ingezet voor EVA, die mensen uit verschillende (landelijke) partijen in zich verenigt, van D66 tot PvdA. Ja, ik ben daar vertrokken en zit thans op persoonlijke titel in de gemeenteraad, onder de naam NOVA.

Ja, ik heb daarbij in goed onderling overleg en vertrouwen gekozen voor een nauwe en openlijke samenwerking met het CDA in de gemeenteraad.

Het CDA voelt voor mij als thuiskomen, na een zoeken en vinden van gelijkgestemden. Of, zoals mijn grootmoeder van 93 jaar zei: 'jongen, het CDA past jou en je familie, vanuit ons geloof. Ik ben blij dat het CDA je heeft opgenomen in haar midden. Nu kan ik op je stemmen'.

Het is dan ook louter met woorden van dankbaarheid dat ik terugkijk op mijn thuiskomen bij het CDA. Daar ben ik blij mee en dankbaar voor. Ik kijk uit naar een goede, prettige en constructieve samenwerking, met een open en positieve blik op de toekomst!

Landelijk/​Provinciaal

De twaalf provinciale afdelingen vormen de schakel tussen de gemeentelijke afdelingen en het landelijke bestuur.