Kabbelend water dat zachtjes tegen de kades aan golft, je gedachten laten varen…. Ongeveer de hele stad is op vakantie naar een mooie bestemming, soms ver weg, soms dichtbij en soms op naar een bestemming die gewoon thuis is. In bijna alle gevallen een bestemming waarbij je de dagelijkse sleur doorbreekt, waar je het gehaaste gestructureerde leven van het werk, school of de waan van alle dag even van je af kunt laten glijden.
Als ik dat dan allemaal zo bedenk en tegelijk denk aan de mensen die de steun en toeverlaat zijn voor iemand met een grote of kleine hulpvraag, die zonder de zorg van een ander figuurlijk maar soms ook letterlijk geen leven hebben. Voor deze mensen is het doorbreken van de sleur verre van gewoon, is een vakantie voor hulpvrager maar ook voor mantelzorger iets waar ze wellicht ooit over mijmeren als ze tijd hebben om het water tegen de kade te horen kabbelen... In vele gevallen is de mantelzorger een naaste, een ouder, een zoon of dochter of zelfs letterlijk een buurman of buurvrouw. Zij doen dit niet uit persoonlijk gewin en veelal wordt dank weggewuifd onder het mom van: "dat doe je toch gewoon".
Maar zo gewoon is dat allemaal niet, ga er maar aan staan; de zorg voor je naaste naast je gewone werk, gezin en andere bezigheden. Als ik daar dan over mijmer, dan kom ik vanzelf uit bij respect. Want als ze geen dank willen horen, verdienen zij wel respect...
In mijn gedachten dwaal ik dan ook af naar de tijd die geweest is, de afgelopen drie jaar die in deze periode achter ons liggen. Een periode waarin ontzettend veel werk is verzet in onze stad maar waarin ook is gebleken dat Maassluis nog niet af is en dat er altijd verbetering mogelijk is. Mijmerend denk ik dan aan ideeën over hoe en wat, maar ook hoe we van een en een drie of een vier kunnen maken. Hoe we de zaken die we nu al doen, nog beter, nog efficiënter kunnen doen. Niet om geld over te houden, maar wel om geld te kunnen besteden waar het ook nodig is.
Maar het is toch reces, hoor ik u denken, laat even los… Even loslaten is er niet bij, in een ander tempo en op een andere manier houdt het je bezig. Een reces is in die zin geen vakantie maar anders dan gewoon, mijn telefoon piept nog steeds continue en geeft aan dat er in de fractie meer mensen mijmeren en aan mooie plannen en ideeën voor de stad denken.
Ik hoop dat u in staat bent om de dagelijkse sleur te doorbreken en mocht u hier in Maassluis of aan een mooi meer of zee ergens anders mijmeren, dwaal dan ook eens af en denk aan de mensen die misschien wel willen maar dat niet kunnen....
Fijne zomer voor u allen!
Marcel ‘t Hart