Leden­in­ter­views

Kunnen jullie ons mee terug nemen in de tijd? Hoe zag het ideologisch landschap er toen uit? Kunnen jullie de tijdsgeest karakteriseren?
De jaren zestig en zeventig waren een zeer politiek bewuste tijd. Een tijd waarin democratiseringsbewegingen opkwamen die het hokjesdenken van de verzuiling wilden doorbreken. Met name jongeren en vrouwen gingen meer invloed bedingen in de politiek. Tegelijkertijd verlangden christelijke jongeren naar een politiek waarin de verstokte verschillen tussen diverse christelijke stromingen (met name katholieke, gereformeerde en hervormde) konden worden overstegen. Om dat te bewerkstelligen moest de verbinding tussen kerk en politiek worden opengebroken. In de verzuiling leefden de christenen in Nederland gesegregeerd naar confessie. Christelijke politieke partijen waren grotendeels langs de lijnen van confessionele stromingen georganiseerd, zelfs hervormden en gereformeerden apart. De ‘christendemocratische’ beweging probeerde dat te overstijgen. Vandaar de term christendemocratie in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP), die één bepaalde kerk vertegenwoordigt. Uiteindelijk is dankzij een aantal christelijke democratiseringsbewegingen één partij ontstaan uit een veelheid aan partijen: het Christendemocratisch Appèl. De partij is wel gesticht vanuit een brede christelijke grondslag, met begrippen zoals rentmeesterschap en solidariteit, maar ook niet-christenen waren welkom in het nieuwe CDA.

Hoe zijn jullie zelf betrokken geraakt bij de politiek? En hoe hebben jullie het politieke leven ervaren in die tijd?
Ans is eind jaren zestig betrokken geraakt bij de Christelijk-Historische Jongeren Organisatie (CHJO), de jongerenafdeling van de CHU, een van de partijen die uiteindelijk zou opgaan in het CDA. Ze zat in de trein naast jonge forenzen uit Alphen aan den Rijn die de politiek bespraken. Ze raakte met hen in gesprek en uiteindelijk vroegen de jongeren of Ans interesse had in de politiek: dat had ze. In 1970 werd Ans het jongste gemeenteraadslid van Nederland, een unicum in een tijd waarin vrouwen en jongeren nog weinig inspraak hadden. De minimum leeftijd om verkozen te worden was toen 23. In dat jaar werd de kiesgerechtigde leeftijd verlaagd, van 23 naar 21, alle partijen kwamen met jonge kandidaten. Ans was 22 toen ze zich verkiesbaar stelde en werd net 23 toen ze daadwerkelijk beëdigd werd. Ze kwam in Alphen aan den Rijn met tien mannen in de Protestants-Christelijke fractie (ARP en CHU, de katholieken werden toen nog geweerd, net als in die jaren in Harderwijk.) Ze werd, als politieksecretaresse van het provinciaal CHJO-bestuur, lid van de landelijke partijraad.
Vervolgens begon ze aan een uitdagende periode van haar leven. Ze moest haar raadswerk combineren met het hoofd zijn van een kleuterschool en later ook het gezinsleven. Voor de standaarden van die tijd vormden Govert en Ans best wel een modern gezin: naast de vader werkte ook de moeder. En in die tijd bestonden er nog geen crèches, kinderopvang e.d. die een dergelijk gezinsleven konden ondersteunen. De oppas voor haar kinderen moest via haar sociaal netwerk worden opgevangen. Ze heeft daar ook wel kritiek op gehad van meer behoudende mensen. Zo is ze eens voor ‘ontaarde’ moeder uitgemaakt. Maar als ze erop terugkijkt dan heeft ze het goed kunnen combineren en hebben haar kinderen niks te klagen gehad.

Govert kwam dankzij Ans in aanraking met de politiek. Hij werd begin jaren 70 landelijk secretaris van de CHJO. Beiden zaten als jongerenvertegenwoordiger in de partijraad en hebben actief actie gevoerd voor de fusie tot CDA.
Govert studeerde aan de School voor de Journalistiek en kon in 1977 bij Gemeente Harderwijk een baan krijgen als de allereerste communicatieadviseur. Tot zijn taken behoorde, vanuit het democratiseringsideaal van die jaren, zoveel mogelijk mensen te betrekken bij, en te enthousiasmeren voor, de lokale politiek. Denk aan meer openbaarheid van bestuur, actieve perscontacten en talloze inspraakprocessen, Govert is in zijn tijd als communicatieadviseur bij Gemeente Harderwijk betrokken geweest bij alle standsuitbreidingen (Frankrijk, Drielanden, Waterfront) en was o.a. de initiatiefnemer van Aaltjesdag en de eerste Monumentendagen.

Uiteraard moest het gezin vanwege de nieuwe baan verhuizen naar Harderwijk. In de Harderwijkse politiek maakten ze in 1977 opnieuw mee wat ze in 1970 in Alphen aan den Rijn al hadden aangetroffen: een verzuilde politiek. Het katholieke raadslid werd bijvoorbeeld buiten de protestantse coalitie gehouden en zat in de fractie van Harderwijk Anders. Ans raakte ook in Harderwijk betrokken bij de politiek. Om belangenverstrengeling te voorkomen ging ze zich niet meer verkiesbaar stellen voor de raad. Govert werkte immers voor de gemeente als communicatieadviseur. In plaats daarvan heeft ze allerlei posities bekleed in het bestuur en in programmacommissies.

Govert en Ans kijken met genoegen terug op die tijd en zijn nooit opgehouden met hun politieke betrokkenheid. Nog altijd volgen ze elk Tweede Kamer debat en proberen ze zoveel mogelijk aanwezig te zijn bij de ledenactiviteiten van CDA Harderwijk-Hierden.

Wat missen jullie aan die tijd? Wat kan de huidige politiek leren van die tijd?
Ze missen onder andere een mate van activisme, een interesse en betrokkenheid van mensen bij de samenleving, en bij de lokale politiek. De pers besteedt ook veel minder aandacht aan raad en commissies. Het hart voor de stad/dorp verdwijnt en daardoor ook het enthousiasme voor de lokale politiek.

Een goed democratisch ethos begint bij het luisteren naar de onderste lagen van de samenleving, bij de problemen van gewone burgers. Vandaaruit zoekt men dan naar een hoger algemeen belang. Het Harderwijkse CDA mag volgens hen de leden meer betrekken bij onderwerpen zoals het AZC en energie. En waarom niet op korte termijn honderd flexwoningen realiseren? Interessant thema in deze verkiezingstijd. Voor de langere termijn mag wat hen betreft het CDA een visie ontwikkelen over de uitbouw van de ambtelijke samenwerking met buurgemeenten (Meerinzicht) op bestuurlijk terrein.

Wie is Daan?
Ik ben Daan, 23 jaar oud en geboren en getogen in Harderwijk. Ik werk in Harderwijk bij een bedrijf dat luxe cadeauverpakkingen maakt, daarbij ben ik verantwoordelijk voor de inkoop van bedrukkingsopdrachten voor voorraadartikelen in Nederland. Dit doe ik nu 1,5 jaar met veel plezier, en hoop dat nog heel lang met veel plezier te doen. Daarnaast besteed ik mijn vrije tijd graag aan het uitoefenen van sporten zoals: padellen, voetballen & hardlopen. Voor dat laatste ben ik nu aan het trainen voor mijn tweede halve marathon op 12 oktober in Eindhoven.

Hoe kwam je bij het CDA?
Vanaf jongs af aan had ik buitengewone interesse voor de politiek. Na een bezoek aan de Tweede Kamer op 14 jarige leeftijd wist ik het zeker: hier wil ik later iets mee doen. Maar wat dan? En met welke partij? Van huis uit ben ik opgegroeid met het christelijk geloof en de normen en waarden die daarbij horen. Die normen en waarden zie ik 1 op 1 terug bij de familiepartij die het CDA voor mij is.

Wat vind je mooi aan Harderwijk?
Wat ik zo mooi vind aan Harderwijk is de bijzondere combinatie van historie, water en natuur. In de historische binnenstad voelt het alsof je een stap terugzet in de tijd. De oude stadsmuren, de gezellige straatjes en de monumentale gebouwen ademen een sfeer die je niet in elke stad tegenkomt.

Tegelijkertijd heeft Harderwijk een heel moderne en levendige kant aan de boulevard. Op een zonnige dag is het heerlijk om langs de kade te wandelen of neer te strijken op een terras met uitzicht over de golven. Het water maakt de stad open en luchtig, en geeft Harderwijk een bijna vakantieachtig gevoel.

En dan is er nog de Veluwe, die letterlijk om de hoek ligt. Binnen een paar minuten sta je tussen de bossen en de heidevelden, met eindeloze mogelijkheden om te fietsen en te wandelen. Die nabijheid van natuur maakt Harderwijk extra bijzonder: je hebt er zowel de gezelligheid van de stad als de rust van de natuur binnen handbereik.

Zou je ook wat willen veranderen in Harderwijk?
Wat ik graag zou willen veranderen is dat jongeren meer betrokken worden bij de keuzes die in de gemeente worden gemaakt. Veel besluiten hebben direct invloed op hun leven – van sportvoorzieningen tot openbaar vervoer – maar hun stem wordt vaak niet gehoord. Door jongeren actief mee te laten denken, krijg je frisse ideeën, meer draagvlak en leren zij bovendien hoe lokale democratie werkt. Dat maakt de gemeente niet alleen toekomstgericht, maar ook echt van iedereen.

Heb jij ook een voorbeeld in de politiek?
Als ik een voorbeeld in de politiek zou moeten uitkiezen dan zou dat Barack Obama zijn. Die als eerste Afro-Amerikaanse president van de Verenigde Staten door zijn charismatische optredens een enorme doelgroep wist te bereiken, ook groepen kiezers die zich eerder niet vertegenwoordigd voelen. Daarnaast heb ik een enorm respect voor Henri Bontenbal, die door heel hard te werken de afgelopen 2 jaar het tij voor het CDA volledig heeft weten te keren. Dat is voor mij een bevestiging van wat ik al wist, maar waaruit blijkt dat hard werken echt loont.

In gesprek met Jan Thomassen: een nieuwe, gedreven kracht binnen het CDA Harderwijk-Hierden

Jan Thomassen, 50 jaar jong, is sinds het najaar van 2024 een actief lid van het CDA. Hij schuift regelmatig aan bij de fractie en heeft al direct aangegeven een actieve bijdrage te willen leveren aan onze lokale samenleving. Tijd om deze rasechte Harderwieker beter te leren kennen!

Wie is Jan?
Jan woont in de binnenstad van Harderwijk en heeft twee kinderen van 19 en 21. Zijn oudste studeert in Nijmegen, terwijl de jongste de selectieprocedure voor straaljagerpiloot volgt. Jan is gescheiden en komt uit de financiële wereld. Samen met zijn zus is hij bewindvoerder en eigenaar van een onderneming met vestigingen in Harderwijk en Culemborg, die klanten bedient in heel Midden-Nederland.

Waarom het CDA?
Jan heeft bewust voor het CDA gekozen. Hij ervaart de partij als "een mooie, energieke club met een goed plan en een duidelijke richting." Jan gelooft dat de maatschappij snakt naar normen en waarden, vriendelijkheid en een verstandige omgang met elkaar, óók financieel. De toenemende verharding in de samenleving raakt hem, en hij wil zich actief inzetten om hier verandering in te brengen.

Zijn ervaringen met de CDA-fractie zijn buitengewoon positief. Jan roemt de open sfeer en de tijd die fractieleden, Gerdien, Cor Jan en Andrea, voor hem vrijmaken. Dat hij vanuit zijn expertise al wordt betrokken bij sociale vraagstukken, ervaart hij als zeer prettig.

Politieke ambities en bijdragen
Jan gaat met een open blik de politiek in en ziet zichzelf momenteel als fractievolger. Zijn ambitie is om uiteindelijk de gemeenteraad in te gaan, maar alleen wanneer hij zich volledig ingewerkt en deskundig genoeg voelt. Als voorbereiding volgt hij in september een cursus raadswerk. Daarnaast vindt hij het belangrijk om jonge mensen aan te trekken voor de politiek.

Hij is optimistisch over de komende verkiezingen. Jan verwacht een "enorme groei" voor het CDA, met landelijk hopelijk meer dan 17 zetels in de TK25 en in Harderwijk een toename naar 6 zetels in de GR26. Zijn motto: "We moeten het ijzer smeden als het heet is," verwijzend naar de huidige populariteit van Henri Bontenbal.

Met zijn expertise op het gebied van financiën en het sociaal domein wil Jan een concrete bijdrage leveren. Zo heeft hij al meegedacht over diverse zaken, passend bij het verkiezingsprogramma.

Passies en privé
Vorige week kocht hij weer een racefiets en heeft daarmee zijn oude passie weer opgepakt, want binnenkort start zijn training voor Alpe d’Huzes. Hij doet dit om een waardevol doel te steunen: zijn schoonzoons vader heeft kanker. Een mooie, maar pittige uitdaging!

Jan is een rasechte Harderwieker die het heerlijk vindt om "thuis", dus in Harderwijk, te zijn. Hij wandelt veel, vaak al om 6:15 uur 's ochtends, door heel Harderwijk en heeft een warm gevoel bij zijn stad.

Een gesprek met Obama?
Als Jan één politiek gesprek zou mogen kiezen, dan zou hij graag met Barack Obama in gesprek gaan. Hij zou hem willen vragen hoe Obama de huidige politieke tijdgeest ervaart in vergelijking met zijn ambtsperiode, waarin vergelijkbare problematiek veel rustiger werd benaderd.

Zomerplannen
De zomervakantie staat in het teken van training: Jan gaat fietsen in Limburg. Daarnaast zal hij druk zijn met een transitie binnen zijn eigen bedrijf, waardoor een lange vakantie er niet in zit. Maar dat vindt hij "prima".

Tot zover,

Peter Sels

Vanuit het bestuur maken wij kennis met Anne. Afgelopen ledenvergadering was ze aanwezig en nu in deze nieuwsbrief meer over Anne. Onder het genot van enkele bakken koffie in ‘haar’ centrum van Harderwijk.

Wie is Anne?
Anne komt van oorsprong uit de Betuwe, waar zij opgroeide op een melkveehouderij. Via een spannende route van Arnhem naar New York, waar zij samen werkte met de koningin van de Catwalk, kwam zij voor de liefde naar Harderwijk. Ze is getrouwd met Christiaan en is moeder van Bas en Daan (8 en 6 jaar) waarmee zij samen team A-B-C-D zijn en in het centrum van Harderwijk wonen. Anne werkt bij RSG Levant als onderwijskundig projectleider subsidies, maar Anne is ook voorzitter bij de Noordwest Veluwse afdeling van JCI (voorheen juniorkamer). En, als de nood hoog is, dan valt ze als “juf” in op de school van haar kinderen. Ze is ambitieus, maar het jonge gezin staat altijd op nummer 1.

Hoe kwam je bij het CDA?
Zij was politiek betrokken bij de VVD, maar als kind uit een agrarische familie bracht de stikstofdiscussie haar aan het denken. Haar voorkeur ligt in het politieke midden en met haar achtergrond en voorliefde voor het Koningshuis kwam zij meer en meer in aanraking met het CDA en besloot ze er wat mee te gaan doen. En zo werd ze lid.

Wat vind je mooi aan Harderwijk?
Anne is helemaal enthousiast over haar Harderwijk en direct weet zij het antwoord. “Dat mijn kinderen veilig over straat kunnen! Lopend of op de fiets, iedereen kent de jongens in de buurt. Ze zitten dichtbij op school, maar het feit dat wij echt onderdeel zijn van de binnenstad voelt zo fijn en veilig”. Daarnaast is de stad ook wel iets dat haar trekt, “Ik ben geen plattelandsmeisje meer. Harderwijk heeft alles, bos, strand, stad en heerlijke horeca. En ook zeker mooie sportvoorzieningen en goede scholen.”

Zou je ook wat willen veranderen in Harderwijk?
En ook bij deze vraag spat de betrokkenheid er van af. Anne heeft een duidelijk beeld van waar lokale zaken nog wat anders zouden kunnen. “Dat de ondernemers in de binnenstad toch echt wel bereikbaar blijven voor auto’s. De koers om nu de binnenstad autoluw te maken, de parkeertarieven te verhogen en het kloosterplein autovrij te maken gaat mij wel wat ver. Dat heeft echt veel impact voor de bewoners en de bezoekers, maar zeker ook de ondernemer. Dat zou ik echt willen houden zoals het nu is, of zelfs toegankelijker maken”.

Heb jij ook een voorbeeld in de politiek?
“Ik heb zeker interesse in de politiek en wellicht is een actieve rol innemen voor mij in de toekomst wel een ambitie. Wie ik inspirerend vind is Christianne van der Wal. Qua stikstof en partij denk ik (inmiddels) anders dan zij, maar zij is wel enthousiasmerend, energiek en vooral heel benaderbaar. Zij is een mooi voorbeeld van een krachtige vrouw in de politiek”.

De redactie wil Anne danken voor haar tijd en haar leuke inbreng.

Door: Jeroen de Jong
Secretaris