22 september 2025
17 juni 2025 2 minuten lezen
Tussen vertrouwen en verantwoordelijkheid
De afgelopen weken stonden in het teken van een belangrijk en gevoelig onderwerp: het aanwijzen van een voorkeurslocatie voor een nieuw asielzoekerscentrum (AZC) in onze gemeente. Als raadslid voel ik bij zulke besluiten de volle verantwoordelijkheid van het mandaat dat ik van u als inwoner heb gekregen. In deze nieuwsbrief deel ik graag mijn persoonlijke ervaring, de afwegingen die we als raad hebben gemaakt, en de stappen die voor ons liggen. Want dit soort besluiten nemen we niet licht en zeker niet alleen.
De afgelopen weken drong het bij mij opnieuw sterk door: raadslid zijn is niet zomaar een bijbaan. Het is een grote verantwoordelijkheid. Ik doe het met overtuiging en plezier, maar ik besef elke dag dat ik, samen met mijn collega raadsleden, beslis over de toekomst van onze mooie gemeente, waar inmiddels ruim 50.000 mensen wonen.
Eens in de vier jaar geven inwoners ons hun vertrouwen. Dat is iets groots. Ze zeggen in feite: jij mag namens mij keuzes maken die ons allemaal raken. Soms zijn dat kleine besluiten, soms heel grote.
Onlangs kwam daar een heel ingrijpend onderwerp bij: het locatieonderzoek voor een nieuw asielzoekerscentrum (AZC). In 2023 besloten we als raad, samen met het college, dat we dit breed wilden onderzoeken: gebouwen, grasvelden, gemeentelijk én particulier bezit, alles kon in beeld komen.
We kozen er bewust voor om in deze eerste fase nog geen locaties bekend te maken. Zelfs wij als raad kenden ze toen nog niet. Zo wilden we het onderzoek eerlijk, zorgvuldig en zonder politieke of maatschappelijke druk kunnen laten verlopen. Later in het traject zijn wij als raad wél stap voor stap bijgepraat over het proces én over de overgebleven locaties. Uiteindelijk zijn ook alle onderzochte locaties openbaar gemaakt. Dat was belangrijk: voor de transparantie, voor het vertrouwen, én voor het draagvlak dat nodig is bij zo’n gevoelig onderwerp.
Op 19 mei jl. werden wij als raad geïnformeerd over de voorkeurslocatie: De Sypel 2, de hoogbouw van het Morgen College. De volgende dag zijn direct omwonenden persoonlijk geïnformeerd door het college. Diezelfde avond volgde de officiële bekendmaking.
Voor veel mensen kwam dit als een verrassing. Emoties liepen op, vooral bij de direct betrokkenen. Er waren zorgen, vragen, maar ook inwoners die zeiden: we begrijpen dat Harderwijk zijn steentje bij moet dragen.
De raadsvergadering van 12 juni jl. was intens. Voor het stadhuis vond een protest plaats. In de raadzaal kwamen veel insprekers langs. Wat mij trof, was dat het ondanks de beladenheid overwegend gemoedelijk bleef. Gerdien en ik zeiden nog tegen elkaar: hier zou de landelijke pers eens bij moeten zijn – zo kan het dus ook. Ruimte voor tegengeluid én voor het ‘voorgeluid’. Mensen met verschillende zorgen, verschillende overtuigingen, maar wel met respect voor elkaar. Dat is lokale democratie zoals ik die het liefste zie.
In mijn bijdrage benadrukte ik dat wij geloven in solidariteit, vluchtelingen moeten opgevangen worden, maar net zo sterk geloven wij in de plicht om te zorgen voor een veilige, leefbare buurt voor álle inwoners van Harderwijk.
Wat mij persoonlijk raakte in de gesprekken die we de afgelopen weken voerden, waren de zorgen rond het huidige AZC aan de Graaf Ottolaan. De meldingsmoeheid van omwonenden, het gevoel dat incidenten niet serieus genoeg worden opgevolgd – dat moeten we echt verbeteren. Niet alleen met het oog op de nieuwe locatie, maar ook voor het resterende jaar op de huidige plek.
Samen met bijna alle fracties hebben we daarom een amendement ingediend met duidelijke wensen en bedenkingen voor het vervolgproces. Want het echte werk begint nu pas: het inrichten van het terrein, het opstarten van participatie, en het zorgen voor veiligheid en draagvlak. Dat moet zorgvuldig gebeuren, mét inwoners.
Als raad blijven we hierin actief en waakzaam. En ik hoop dat u met ons mee blijft denken, spreken en doen. Want Harderwijk maken we samen.
Bijlagen:
