26 november 2025 1 minuten lezen

Corine Jeckmans: ‘Toegankelijkheid voor iedereen!’

Een val die alles veranderde. Zes jaar geleden ben ik tijdens mijn werk lelijk gevallen. Eén moment, één klap, en ineens zag mijn leven er anders uit. Sindsdien heb ik een mobiliteitsbeperking. Dingen die ooit vanzelfsprekend waren, even een boodschap doen, naar een afspraak gaan, aanwezig zijn bij een activiteit, zijn nu soms logistieke puzzels waar je bijna een handleiding bij nodig hebt.

De dagelijkse praktijk
Door mijn beperking kijk ik anders naar toegankelijkheid. Ineens vallen details op die je normaal over het hoofd zou zien: stoepen die nét te schuin liggen, ingangen die te smal zijn, paaltjes die precies op de verkeerde plek staan of winkels waar je absoluut niet rond kunt lopen zonder ergens tegen aan te botsen.

Toegankelijkheid zou geen toeval moeten zijn, geen kwestie van geluk of spierkracht. Het moet vanzelfsprekend zijn.
Corine Jeckmans
Raadslid

Het zijn juist die kleine dagelijkse dingen die bepalen of je ergens zelfstandig kunt komen. Toegankelijkheid zou geen toeval moeten zijn, geen kwestie van geluk of spierkracht. Het moet vanzelfsprekend zijn, zodat iedereen zich vrij kan bewegen, zonder hindernissen en zonder dat je onderweg drie keer moet improviseren.

Inclusieve samenleving begint bij concrete maatregelen
Mijn laatste motie ging over een subsidie voor ondernemers en verenigingen om hun voorzieningen beter toegankelijk te maken. Soms kunnen kleine aanpassingen een wereld van verschil betekenen: een bredere deur, een drempelverlagende oplossing, duidelijkere bewegwijzering, een toiletaanpassing of een betere indeling van een ruimte.

Ik hoop dat er van deze subsidie volop gebruik gemaakt gaat worden Want een inclusieve samenleving is geen luxe of sympathiek extraatje.

Met humor en doorzettingsvermogen
Mijn mobiliteitsbeperking herinnert me dagelijks aan het belang van toegankelijkheid. En ja, ik kan misschien niet goed lopen, maar volgens mijn omgeving kan ik wél heel goed praten. Dat blijk heel handig te zijn in de politiek. Humor helpt me daarbij: het maakt lastige onderwerpen lichter en houdt me scherp. Als ik met die combinatie kan bijdragen aan een gemeente waarin minder mensen struikelen over drempels, letterlijk of figuurlijk, dan doe ik dat met plezier. Samen kunnen we bouwen aan een gemeente waarin iedereen volwaardig kan meedoen, waar je kunt gaan en staan waar je wilt, en waar een mobiliteitsprobleem nooit een reden hoeft te zijn om thuis te moeten blijven. Toegankelijkheid is geen detail; het is de sleutel tot meedoen. En meedoen is uiteindelijk waar het in onze samenleving om draait.

(C) Kliknieuws De MaasDriehoek