Blijf eer­lijk en rea­lis­tisch over het zee­groen­te­snij­den

Ik zeg het al jaren: zeegroentensnijders zijn echte natuurliefhebbers. Ze leven van, voor en met de natuur en gaan er verantwoordelijk mee om. Graag hoor ik van de gedeputeerde of hij dit ook zo ziet.

Geen steun voor de nieuwe rapporten

De rapporten die nu voorliggen—zoals de nieuwe Passende Beoordeling en de Flora- en Faunatoets—kunnen wij als CDA-fractie niet steunen. Als er al sprake is van verslechtering van natuurwaarden of negatieve effecten op vogels, dan heeft dat volgens ons andere oorzaken. Dat staat ook in het rapport “Broedvogels zeegroentesnijgebieden Oosterschelde” (januari 2024). Daarin staat dat verstoring vooral komt doordat de randen van schorren en slikken bijna overal bereikbaar zijn voor wandelaars, fietsers, honden, sporters, badgasten, schelpdierrapers, vissers, vliegtuigen en onderzoekers.

Een eeuwenoude traditie onder druk

Ik heb al vaker gezegd dat ik klaar ben met het steeds opnieuw sluiten van snijgebieden, lotingssystemen voor vergunningen en andere maatregelen. Het begint te lijken op het pesten van zeegroentensnijders. Maar wat er nu gebeurt, gaat echt te ver.

Op basis van nieuwe provinciale onderzoeken heeft het college besloten dat zeegroente alleen nog mag worden gesneden tussen 15 juli en 31 augustus. Maar zoals snijders zelf zeggen – en zoals gisteren nog in de Eendrachtbode stond – is dat onbegrijpelijk. Na 15 juli zijn lamsoren en zeekraal niet meer eetbaar. Geen enkele snijder gaat dan nog een vergunning aanvragen.

Waarom een verbod, terwijl er geen verstoring is?

Zeegroentensnijders zeggen het zelf al jaren:

• Vogels worden niet verstoord.
• Ze doen geen vlieg kwaad.
• Ze koesteren de natuur.
• Het gaat om een eeuwenoude cultuur.
• Snijders zijn zelf natuurkenners en -liefhebbers.
• Er was positief overleg met Staatsbosbeheer, Het Zeeuwse Landschap en gemeente Tholen, maar daar is niets mee gedaan.

In overleg is veel mogelijk. Maar deze eeuwenoude traditie afpakken, dat kunnen en willen we niet accepteren.

Waarom ik me blijf inzetten

Door artikelen, gesprekken en ingezonden brieven weet ik weer heel duidelijk waarvoor ik sta: voor de zeegroentensnijders. Daarom kan ik niet accepteren dat snijden pas vanaf 15 juli mag.

Vragen aan de gedeputeerde

Ik heb daarom een aantal vragen:

1. Waarom is er niets gedaan met de voorstellen van snijders om samen met de terreinbeheerders mee te lopen in de praktijk, of om een gedragscode en cursus te ontwikkelen?
2. Wat gaat de gedeputeerde doen als TBO’s blijven weigeren mee te werken aan alternatieve snijgebieden?
   Is GS indien nodig bereid om terreinbeheerders te korten op SNL-gelden?
3. Snijden heeft de Passende Beoordeling doorstaan. Waarom zijn er dan nu tóch vergunningen nodig, terwijl daarover vorig jaar nog duidelijke afspraken zijn gemaakt?
4. Hoe beoordeelt de gedeputeerde de negatieve toon en kennisleemtes in de Arcadis-rapporten?
   En waarom wordt niet gekozen voor het aanvullende onderzoek dat Arcadis zélf adviseert?
5. Uit de inventarisatie blijkt dat per vergunning gemiddeld maar 2,7 keer wordt gesneden.
   Waarom worden er dan niet veel meer vergunningen verstrekt, zeker buiten het broedseizoen? Op basis van draagkracht zouden er ongeveer 1.000 vergunningen mogelijk zijn.

“Het is niet meer uit te leggen”

Ik kan dit niet meer uitleggen aan mijn omgeving. Hoe doet de gedeputeerde dat?

Hoe nu verder?

Wij roepen de gedeputeerde op om te zorgen voor:

• Beter beleid: meer vergunningen, gebaseerd op daadwerkelijke druk op het gebied.
• Betrouwbaar beleid: beleid dat gebaseerd is op volledige en juiste informatie.
• Bruikbaar beleid: snijden vanaf half april, wanneer zeegroente wél eetbaar is.

De vergunningen die nu worden verstrekt voor 15 juli–31 augustus zijn volledig zinloos. De juridisering van dit dossier schaadt het nuchtere, realistische Zeeuwse verstand.

Laat dit niet de toekomst worden voor andere dossiers zoals buitendijks fietsen, kitesurfen, stikstof of het steken van pieren.

Wij blijven ons inzetten voor deze traditie én voor de mensen die haar in ere houden.