Opi­nie

Een groot artikel in de PZC en vervolgens ook veel reacties van partijen, inclusief talloze reacties op sociale media. Zeker wanneer er een concrete locatie en aantallen worden genoemd, is die aandacht logisch. Ook als er soms wat al te eenvoudige ideeën worden geopperd over hoe een en ander gerealiseerd kan worden.

Natuurlijk is het goed dat er ideeën gelanceerd worden. Creativiteit is daarbij zeker welkom. Want als we in Zeeland willen groeien, is er inderdaad meer nodig dan alleen reguliere uitbreidingsroutes.

Tegelijkertijd zijn het geen nieuwe ideeën. Er is al vaker over nagedacht. In verschillende verkiezingsprogramma’s staan hierover duidelijke standpunten. Daarom kunnen wij als CDA-fracties gezamenlijk snel reageren. Wij zijn niet voor een nieuwe stad, maar voor het uitbreiden van bestaande steden en dorpen.

Allereerst omdat daar de vraag ligt. In vrijwel elke kern is behoefte aan nieuwbouw. In elk gesprek met een dorpsraad komt dit ter sprake. Men wil bouwen – voor de jonge inwoners, om doorstroming te realiseren en daarmee het draagvlak voor voorzieningen te behouden. We hebben veel dorpen en steden, en als die gemiddeld met bijvoorbeeld 50 woningen groeien (verspreid over enkele jaren), dan bouwen we samen al het equivalent van een stad. Daarbij komt nog de forse uitbreiding van de steden, die vaak al geprogrammeerd is of waar nu over wordt nagedacht.

Verschraling doorbreken met groei

Daarnaast is een belangrijk doel van bevolkingsgroei het doorbreken van de spiraal van verschraling, niet om zomaar veel inwoners erbij te krijgen. In veel dorpen en steden staan voorzieningen zoals scholen, dorpshuizen en supermarkten onder druk. Dat pleit juist voor bouwen in die dorpen en steden. Groei is hierdoor een middel om bestaande voorzieningen te behouden. Een nieuwe stad zou zelf weer voorzieningen vereisen en daarmee eerder concurreren met bestaande voorzieningen.

Een ander doel is het aantrekken van mensen om vacatures in te vullen. Die zijn er volop, verspreid over de hele provincie. Daarom moeten we ook extra woningen realiseren door heel Zeeland, zodat mensen dicht bij hun werk kunnen wonen. Anders zijn er allerlei extra investeringen nodig, bijvoorbeeld in infrastructuur.

Er zijn veel belangen die ruimte vragen in Zeeland: denk aan de energietransitie, economische ontwikkelingen, voedselproductie, natuur en meer. Dat vraagt om zorgvuldige afwegingen. We zullen efficiënt met de beschikbare ruimte moeten omgaan. Bouwen binnen bestaande kernen vraagt minder ruimte. Bovendien zullen we meer de hoogte in moeten bouwen. Dat zien wij bij voorkeur gebeuren in bestaande steden, niet in het open landschap.

Een straatje erbij

Omdat het een urgent vraagstuk is, is er ook al veel gedaan. Als CDA hebben we de afgelopen jaren een aantal initiatieven genomen. Zoals het mogelijk maken van ‘een straatje erbij’. Dat vraagt om aanpassing van provinciale regelgeving, die inmiddels in gang is gezet. Gemeenten en provincie moeten hierin goed samenwerken, zodat er echt tempo gemaakt kan worden.

Ook hebben we opgeroepen tot het organiseren van ‘gesprekstafels’: een plek per gemeente waar overheden en ondernemers regelmatig samenkomen om knelpunten snel op te lossen. Dat lijkt misschien overbodig, maar in de praktijk blijkt dat projecten vaak vertraging oplopen doordat partijen op elkaar wachten of besluiten uitblijven. Samen aan tafel doorbreekt dat.

Daarnaast heeft gedeputeerde Van der Velde, op initiatief van Provinciale Staten, een spreekuur ingesteld waar initiatiefnemers met knelpunten terechtkunnen. We horen dat dit werkt en moedigen mensen aan hier gebruik van te maken.

Verpaupering oplossen

We hebben ook het initiatief genomen om in het buitengebied iets meer ruimte te bieden. Niet om het vol te bouwen, maar bijvoorbeeld om bij een vervallen bouwblok met één woning ruimte te geven voor een extra woning. Zo lossen we verpaupering op én creëren we een extra woning. Bovendien komt er steeds meer (agrarisch) vastgoed vrij – door schaalvergroting of bedrijfsbeëindiging. Door hier beperkt ruimte te bieden voor woningbouw, ontstaat er nieuwe woonruimte.

Tot slot zijn er tal van regelingen:

• HELP-regelingen (Hergebruik Leegstaande Panden), waarmee financiële steun mogelijk is om leegstaande panden om te zetten naar woningen.
• De al langer bestaande PIW-regeling (Provinciale Impuls Wonen), waarmee verouderde panden nieuw leven ingeblazen kunnen worden.
• Ook zijn er provinciale middelen beschikbaar voor gemeenten om extra capaciteit in te huren en zo projecten te versnellen. Vaak is dat een knelpunt, en door kennis en kunde te bundelen, kunnen we dit verbeteren.

Kortom: ideeën zijn welkom. Maar laten we nu eerst écht tempo maken met wat we al doen en wat al gepland is. Daarbij kunt u op het CDA rekenen.

En loopt u ergens vast? Laat het ons weten via [email protected]. We komen graag met u in gesprek!

CDA Zeeland: Statenfractie en Waterschap

CDA Goes

CDA Borsele

CDA Kapelle

CDA Middelburg

CDA Schouwen-Duiveland

CDA Tholen CDA Veere

CDA Vlissingen

CDA Hulst

CDA Terneuzen

CDA Reimerswaal

CDA Noord – Beveland

CDA Sluis

In de vorige blog gaven we een uitgebreide toelichting op stikstof. Deze keer gaan we in op de situatie in de industrie. Want, er is reden tot enorme alertheid!

Voor ons begon het eigenlijk al vorig jaar. We zijn met het vorige kabinet begonnen met zogenaamde maatwerkafspraken. Dit is een manier om met de grootste bedrijven (en grootste CO2-uitstoters) tot een pad naar 0 te komen. Hiermee wordt vastgelegd hoe, wanneer en waarin de bedrijven gaan investeren en wat de overheid daar aan (financiële) middelen en regels tegenover zet. Dat ging lange tijd voorspoedig. Totdat we begin vorig jaar vastliepen bij DOW. Van kabinetszijde, met name het ministerie van I&W, werden onverwacht (en onnodige) extra eisen gesteld. Ondanks heel veel gesprekken kwamen we daar niet uit. Dat betekende dat DOW een investering die gepland stond niet in Terneuzen deed, maar in Canada.

Ondanks heel veel gesprekken kwamen we daar niet uit.

Daarna namen de signalen toe. Voor Yara en Zeeland Refinery is waterstof heel belangrijk. De ontwikkeling daarvan stokt. Het is een kip-en-ei-discussie: er moet eerst vraag zijn voordat er geproduceerd kan worden, en andersom, er moet eerst productie zijn voordat de vraag komt. Ondertussen is er ook discussie over de beschikbaarheid van elektriciteit, een mogelijke plastictax, een eigen Nederlandse CO2-heffing en heel hogeenergieprijzen. En het kabinet doet niets. Vorige week zijn we naar Den Haag gegaan. Opnieuw. Dat heeft onder andere geleid tot een motie van Henri Bontenbal om de extra CO2-heffing af te schaffen. Maar zelfs die haalde het niet door een merkwaardige tegenstem van de VVD. Het wachten is nu op de voorjaarsnota van het kabinet. Daar moet echt een en ander in geregeld worden.

Allereerst voor deze grote drie bedrijven, maar ook voor de andere industriële bedrijven en voor het MKB eromheen. Het gaat voor Zeeland om wel zo'n 75.000 banen. Die industrie kan niet verdwijnen.

Er moet nieuw vertrouwen komen.

En ja, die industrie moet ook groen worden. Maar dat kan. Europa zet hoopvolle stappen met de Clean Industrial Deal. Als we met de hoofdkantoren spreken, willen ze dat ook. Er moet nieuw vertrouwen komen. Vertrouwen van de overheid in de bedrijven dat ze vergroening doorzetten en daarin investeren. En vertrouwen van het bedrijfsleven in de overheid dat in die noodzakelijke randvoorwaarden wordt geïnvesteerd. Dat er geen koppen op Europees beleid worden gezet.

Zeeland is belangrijk voor de industrie. En andersom. We zijn daarom meer dan alert!

Jo-Annes de Bat

Deze wedstrijden dragen bij aan Zeeland als wielerprovincie en bieden jonge renners de kans om zich te ontwikkelen.

Met de afgelasting van zowel de ZLM Tour als de EPZ Omloop van Borsele dreigt Zeeland een flinke klap te krijgen. Niet alleen qua uitstraling, maar ook voor de doorstroom van Zeeuwse en Nederlandse talenten. De afgelopen jaren hebben jonge renners al enorme tegenslagen gekend: door de coronapandemie konden in 2020, 2021 en 2022 nauwelijks wedstrijden worden gereden. Nu, voor de derde keer in vijf jaar, wordt een generatie renners opnieuw een kans ontnomen om op hoog niveau te koersen. Dit is niet alleen een grote teleurstelling voor Zeeland, maar ook een zorgwekkende ontwikkeling voor het Nederlandse wielrennen in het algemeen.

Met de afgelasting van zowel de ZLM Tour als de EPZ Omloop van Borsele dreigt Zeeland een flinke klap te krijgen.

Vrijwillige comités onder druk

De impact van deze afgelastingen reikt verder dan de renners. De organisatie van wielerwedstrijden rust grotendeels op de schouders van vrijwillige comités, die al jaren onder druk staan door toenemende wet- en regelgeving en financiële uitdagingen. Steeds vaker moeten zij zich in allerlei bochten wringen om hun evenementen mogelijk te maken. Als deze trend doorzet, dreigt de vrijwillige basis van het wielrennen verder af te brokkelen, met als gevolg dat wedstrijden verdwijnen en talentontwikkeling stagneert.

NAVO-top mag niet ten koste gaan van sport

Dat de NAVO-top in Nederland wordt georganiseerd, is begrijpelijk. Onze vrede en veiligheid staan onder druk en dat vraagt om maatregelen. Toch lijkt de wielersport onevenredig hardgetroffen te worden door de inzet van politiecapaciteit. Organisatoren hebben zich constructief opgesteld en hun programma’s vergaand aangepast om binnen de mogelijkheden toch wedstrijden te organiseren. Des te pijnlijker is het dat juridische belemmeringen nu alsnog ervoor zorgen dat het doorgang heeft.

Koers én evenementen moeten blijven

Het is nu zaak om te voorkomen dat andere grote evenementen in Zeeland hetzelfde lot treft. Denk aan de Junioren Driedaagse, maar ook aan festivals en andere waardevolle bijeenkomsten. Deze evenementen dragen bij aan de identiteit en economie van onze provincie en verdienen steun.

Het is nu zaak om te voorkomen dat andere grote evenementen in Zeeland hetzelfde lot treft.

Als CDA Zeeland blijven we ons inzetten voor een provincie waar sport en evenementen een stevige basis hebben. Want Zeeland is en blijft een provincie waar gekoerst moet worden!

Door Anne van de Swaluw - burgercommissielid