Her­ont­wik­ke­ling Arm­gard­straat 2a

Toen, in opdracht van de VNG, de commissie Beschermd Wonen onder leiding van Erik Dannenberg een advies uitbracht over de toekomst van Beschermd Wonen, werd een benadering gekozen vanuit burgerschap. Wonen is een grondrecht en tegelijkertijd een voorwaarde voor maatschappelijk herstel en participatie. Ook werd duidelijk in het advies dat gemeenten regionaal met elkaar afspraken moesten maken. Onze gemeente heeft dit via de Groene Metropool Regio gedaan. Daar hebben we aangegeven welke doelgroep ons het best passend leek. Daarin lopen we voorop.

Ook is er een woonzorgwelzijnsvisie door de Raad vastgesteld waarin onomwonden is opgenomen dat de gemeente de taak heeft om te zorgen voor voldoende geschikte woningen voor mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. Aangevuld met de tekst dat onze aandacht ook uitgaat naar mensen met psychische problematiek die uitstromen uit een beschermde woonvoorziening. Vorig jaar mei hebben we als Raad een brief gehad die ging over de voorgenomen functiewijziging van de Armgardstraat 2a. In september volgde nog een pers- en krantenbericht en zijn ook de omwonenden geïnformeerd middels een brief.

We hebben daar twee dingen over gezegd:

1. Allereerst zijn de omwonenden geïnformeerd, wat fijn is, maar tegelijkertijd had dit wat ons betreft wel iets beter gekund. We hebben het vaker gehad over de participatiematrix, maar informeren met een brief is wel de aller lichtste vorm van participatie.
2. Tegelijkertijd waren wij als Raad wel degelijk goed op de hoogte. We hebben ruimschoots de tijd gehad te reageren, vragen te stellen of met bewoners in gesprek te gaan. Dat is niet of niet voldoende gebeurd. Ook wij, als CDA, hadden prima in gesprek kunnen gaan met omwonenden. Het gesprek wat we onlangs hadden was al prettig, laat staan dat we dat een jaar eerder hadden gedaan. Dit hadden we beter moeten doen. Tegelijkertijd zijn we inhoudelijk niet in beweging gekomen omdat we ons konden vinden in de kaders en ook het principe willen hanteren zo min mogelijk aan reeds vastgestelde kaders te gaan morrelen. We willen ook een betrouwbare overheid zijn.

Om woningen te realiseren voor mensen uit de genoemde doelgroepen kunnen we als CDA alleen maar waarderen. Mensen met een verstandelijke beperking, psychische of psychisch sociale problemen dienen wat ons betreft volwaardig onderdeel van de maatschappij te zijn. Dit betekent ook dat je ze niet wegstopt aan de rand van de stad. Wat daarbij nog meespeelt is dat we al veel bouwen voor ouderen, maar ook geen andere locaties meer hebben. Dit is gemeentelijke grond, dus hier hebben wij nog duidelijk te kiezen.

Mensen met een verstandelijke beperking, psychische of psychisch sociale problemen dienen volwaardig onderdeel van de maatschappij te zijn.

Wim Robbertsen
Fractievoorzitter

Buurtbewoners hebben tijdens de commissie ingesproken en duidelijk hun zorgen en onvrede gedeeld. Zorgen rondom bouwhoogte, indeling en veiligheid. Maar ook onvrede over gebrekkige communicatie en betrokkenheid. Zoals gemeld hebben we naderhand nog een fijn gesprek gehad over deze zorgen en onvrede en hebben ook begrip voor de vraag om in je buurt zo min mogelijk risico op onveiligheid en overlast te hebben.

Met de zorgen en discussie in ons achterhoofd hebben we een amendement ingediend wat een inspanningsverplichting bevat voor volledige inzet van het college op de doelgroep mensen met een verstandelijke beperking. Mocht dit onverhoopt zonder resultaat blijven dan komt het college terug richting Raad en omwonenden om hen goed te informeren en mee te nemen in keuzes en consequenties. Wat ons betreft een amendement dat principieel staat voor het recht van mensen met een beperking om midden in de maatschappij te wonen, begrip heeft voor zorgen vanuit de buurt en tegelijkertijd niet tornt aan eerder vastgestelde kaders. Het amendement is unaniem aangenomen.

Lees het amendement hier.