18 november 2025 1 minuten lezen

Column Wim

In mijn politieke werk voor het CDA hebben we het regelmatig over zaken als de kracht van gemeenschappen, het gezin als hoeksteen van de samenleving, het belang van sociale netwerken. Kortom: het er voor elkaar zijn, omzien naar elkaar. Mooie zaken om met elkaar over te praten, vooral ook om te zien als mensen dat voor en met elkaar doen.

Een heel andere dimensie krijgt dit als je met je gezin zelf het ‘leidend voorwerp’ van dat omzien naar elkaar wordt. Kort geleden was onze zoon betrokken bij een ernstig ongeval. Dan ben je blij, dankbaar vooral ook, dat hij er goed vanaf komt. Maar het zijn ook de momenten waarop je mag ervaren dat een hecht gezin er echt toe doet. Dat familie die om je heen staat er echt toe doet. Dat je samen lacht, samen huilt en samen de pijn draagt. Elkaar opvangt en opbeurt. En wat is het dan hartverwarmend is als buren, vrienden, collega’s met je meeleven. ’t Voelt als een warme deken om je heen.

Dat je samen lacht, samen huilt en samen de pijn draagt. Elkaar opvangt en opbeurt. En wat is het dan hartverwarmend is als buren, vrienden, collega’s met je meeleven. ’t Voelt als een warme deken om je heen.

Het zijn maar kleine gebaren: een appje, een kaartje, een hand op je schouder, iemand laten weten dat je aan hem of haar denkt, voor hem of haar bidt. Dat heeft echt impact. Bij grote gebeurtenissen, maar ook in de alledaagse dingen: een boodschapje doen voor je buurvrouw. Een praatje maken met een eenzame buurman. Een kaartje of berichtje voor iemand die in het ziekenhuis ligt.

Ik hoor en zie om me heen dat er in ons dorp nog veel naar elkaar omgezien wordt. Dat is heel mooi, en laten we daar vooral ook mee doorgaan. Ik heb ’t aan den lijve ondervonden: het heeft echt impact, het doet er echt toe!