Dat heb ik vaak gedacht afgelopen jaar als ik dit liedje hoorde en dan zong ik keihard mee: “..maar ik dee het toch!”. Dit slaat voor mij op de keuze om me politiek in te gaan zetten. Want na een turbulente start waarin ik me echt afvroeg of dit wel bij mij past, begin ik nou een beetje mijn draai te vinden. Je leert ontzettend veel, bijvoorbeeld wat je sterke en minder sterke kanten zijn en je ontmoet zoveel nieuwe mensen. Ik krijg dus ontzettend veel energie van mensen samen brengen, met elkaar in gesprek laten gaan, luisteren en aan de slag gaan met de punten die uit zulke gesprekken naar voren komen.
Een voorbeeld is de avond in december van “Vur Oow” waar verenigingen hun zorgen uitspraken maar waar ook gekeken werd hoe andere verenigingen hún problemen oppakken en een oplossing kunnen zijn voor andere verenigingen. Een ander voorbeeld is de Dorpsdialoog die ik samen met Jacky Relouw georganiseerd heb.
Door onze nieuwe rol in de raad kwamen zorgen van inwoners van Kronenberg bij ons terecht en hebben wij dit samen opgepakt. Als mede inwoners en niet als politieke partij, wij vonden gewoon dat iemand de inwoners samen moest brengen. Dat is heel positief uitgepakt. Beide avonden krijgen een vervolg, dus niet lullen maar poetsen. En daar krijg ik energie van, dat past bij mij!
En voor jullie informatie, ons moeder zeej: “Doe dè maar wel, is net wa vur jaw”.
Loes van den Eijnden