Sandra van Engelen Weblog: Week der Onthullingen
Eerlijk gezegd had ik iets over de AOW willen schrijven, immers in het regeerakkoord wordt
daarover het nodige gezegd en het commentaar in de media is niet van de lucht. A.s.
dinsdag wordt hierover in de Tweede Kamer het debat gevoerd en ik verwacht dat dit het
nodige vuurwerk oplevert. Het is een lastig onderwerp, de materie is ingewikkeld en eigenlijk
durft niemand zijn vingers daaraan te verbranden. Afwachten maar!
Ik heb besloten over iets anders te schrijven.
Iets waarover ik eigenlijk in shock was! Wat bleek? Het bleek dat de nodige bekendheden
het deze week recht voor hun raap én voor hun kiezen kregen en wat mij betreft helemaal
terecht: óf het nu ging over niet-gevaccineerd zijn, de waarheid daarover geweld aandoen
en uitgesloten worden van een tennistournooi óf een prins die zich meer meende te kunnen
veroorloven dan een ander óf een premier die denkt dat de corona-wetten er alleen voor
zijn onderdanen zijn óf een tv programma waarbij al jaren de nodige onverkwikkelijkheden
gebezigd worden óf een jong meisje dat vermoord gevonden wordt: het is te verschrikkelijk
voor woorden! Wat een rotweek….
En er zullen vast nog veel meer zaken zijn waar ik met veel ongeloof naar zou kunnen kijken:
hoe is het in de wereld allemaal mogelijk?
Zijn we zover met ons allen afgedwaald dat we denken onze eigen wetten te kunnen maken
ongeacht de consequenties die dit voor de ander heeft?
Die ander die in de rol van de underdog het onderspit delft? Die voor de rest van zijn/haar
leven de littekens ervaart? Die het geloof in de ander heeft verloren? Die de oude
ontgoogelde moeder is voor wie de plicht vóór het gevoel komt? Die achterblijft en niet
mag zien hoe hun mooie meisje opgroeit? We zullen het allemaal nooit weten maar het is
in- en intriest en zegt iets over hoe we omgaan met onze normen en waarden.
Veel hiervan zijn we In de afgelopen decennia kwijt geraakt en niets dat ons daarop strak
aanspreekt. Vroeger deed de kerk dat, vandaag de dag is dat dus anders. Oh nee, ik denk
niet dat de kerk ons daarvoor kan behoeden immers in de kerk zelf zijn verschrikkelijke
dingen gebeurd. Maar er moet toch iets zijn dat ons er van weerhoudt om tot een
verschrikkelijke daad over te gaan? En dat knaagt aan ons geweten?
Voor nu blijft het de vraag of je kunt voorkomen dat hooggeplaatsten zich respectloos
opstellen, dat een nr 1 in de tenniswereld denkt zich niet aan de regels van een land te
hoeven houden (en vader maar schreeuwen dat ook Jezus zo behandeld is), dat adel
verplicht maar deze regel niet opgaat voor een Engelse prins die wellicht murw is gemaakt
door het systeem waarin hij is opgegroeid óf dat omgaan met roem door een succesvol tv
programma op den duur moeilijk is vol te houden en je verlaagt tot ontoelaatbaar gedrag?
Gelukkig maakt de wetenschap dat er méér dan genoeg mensen zijn die zich laten leiden
door het goede te doen en te willen blijven doen, mij oprecht blij en hoopvol. En daar wil ik
dan ook in blijven geloven, dit met elkaar te blijven doen, elkaar vast te blijven houden en
elkaar blijvend stimuleren hiermee door te gaan. Doet u ook mee?
Ik wens u een mooie, nieuwe week.
Sandra