Onderbuikgevoelens

Nog voordat ik mijn eerste woordvoering heb kunnen doen, mag ik hier iets delen. En misschien is dat wel goed, want soms helpt schrijven om eerst even stil te staan.

Mijn eerste woordvoering zal binnenkort gaan over het onderwijs. Natuurlijk niet toevallig — ik kom er zelf vandaan. Ik zie elke dag wat het onderwijs doet: het leert niet alleen rekenen of schrijven, maar vooral samenleven. In een klaslokaal leren kinderen elke dag omgaan met verschil, met twijfel, met elkaar.

Toch lijkt dat in de samenleving steeds moeilijker te worden. We raken elkaar kwijt in zwart-witdenken. Of je bent vóór, of je bent een ‘landverrader’. Maar daartussen ligt een wereld vol grijs — of beter nog: vol kleur. Juist daar kunnen we elkaar weer vinden.

In mijn woordvoering zal het straks gaan over stenen, gebouwen, huisvesting en de toekomst. Maar eigenlijk gaat het straks vooral over het echte fundament wat we met elkaar gaan neerzetten in ons mooie dorp. Want dat fundament zit niet in de stenen, maar in hoe wij als mensen met elkaar omgaan, wat we onze kinderen willen meegeven.

Onderwijs is dé plek om dat te oefenen. Om te leren praten met respect, om je onderbuikgevoel te delen, maar ook om feiten te accepteren. Niet om altijd gelijk te krijgen, maar om elkaar te begrijpen.

Goed onderwijs is de basis van een gezonde samenleving.
Daar oefenen we dagelijks wat we buiten soms vergeten: luisteren, vragen stellen, leren, en opnieuw proberen.

Laten we dat voorbeeld volgen. Laten we blijven praten, ook als het schuurt. Juist als het schuurt.
Want als we op school — en daarbuiten — durven zoeken naar het midden, dan bouwen we niet alleen aan sterke scholen, maar ook aan een samenleving waarin we elkaar weer durven te vinden.

Hoe dan ook.

Stefan Lobbezoo
Burgerraadslid CDA Sliedrecht