CDA: omzien naar elkaar vraagt meer dan geld en regels.

Mantelzorgers, vrijwilligers, familie, vrienden, kennissen zijn de dragende kracht en ruggengraat van een samenleving die zorgt voor elkaar. Het CDA is trots op onze vele inwoners die bijdragen aan een zorgzame samenleving. Dat moeten wij koesteren.

Voor elkaar zorgen: het CDA-Leidschendam-Voorburg ziet dat als één van de essentiële uitgangspunten van een solidaire maatschappij. Binnen een familie, gezin of huishouden. Tussen buren, met vrijwilligers of mantelzorgers en in de wijken, in onze drie dorpen en voor onze gasten. Als we dat zelf niet kunnen doen, doen we dat samen met onze organisaties, verenigingen en soms leidend of ondersteunend via beleid of regelgeving via de overheid. Een van de mogelijkheden die de gemeente Leidschendam-Voorburg hiervoor heeft is de Wmo (wet maatschappelijke ondersteuning). In september bespreken Commissie en Raad de inzet via de Wmo voor de komende jaren. Het CDA voorziet enkele knelpunten, mist visie en bevlogenheid. Drie voorbeelden:

Wijken

Zorg thuis biedt, ook in de preventie, onze inwoners de mogelijkheden zo lang als mogelijk is in hun vertrouwde omgeving te verblijven. Dat is ook goed in het kader van het bestrijden van vervreemding en eenzaamheid, iets waar het CDA al jaren voor ijvert, en maakt betrokkenheid sterker. Dat vraagt om een visie en werkprogramma en steun voor een infrastructuur op wijkniveau waar mogelijkheden voor samenkomen en samenzijn, ondersteuning en verzorgen en opvang voor alle leeftijden mogelijk zijn. Een eerder initiatiefvoorstel van CDA-commissielid Jorrit Koster voorzag in de mogelijkheid om wijkgericht te werken. Het CDA is blij om te zien dat enkele stappen worden gezet. Er kan voor het CDA wel een tandje bij: “Wezenlijk is het opbouwen van maatschappelijke vangnetten voor en door inwoners in elke wijk, zodat deze inwoners nog meer en beter verbinden en ondersteunen,” aldus CDA-raadscommissielid Jorrit Koster.

Mensen

Het gaat voor het CDA niet alleen om geld en regels en het beschikbaar stellen van middelen. Maatschappelijke ondersteuning leunt ook en juist vooral op mensen (professionals en vrijwilligers). De arbeidsmarkt kent al uitdaging genoeg. Dat maakt de inzet van mantelzorgers en vrijwilligers nog pregnanter. Hun bijdrage is enorm en levensnoodzakelijk en gaat vele male verder dan ‘alleen hun inzet’. Denk alleen maar aan werving en juiste en voldoende ondersteuning, scholing en vooral waardering. Dat kan toch beter dan suggestie voor een basaal uitgangspunt van artikel 29-lid 3 (“in ieder geval een cadeaubon”). “Het CDA ziet dat veel inwoners verantwoordenlijkheid willen nemen, dit vraagt om actie van het College,” aldus Diederik Visser

Eenzaamheid

Het CDA mist duidelijke inzet op eenzaamheidsbestrijding in het nieuwe WMO-beleid. Verbinding met andere hebben is essentieel voor gezond zelfstandig leven. Aanpak eenzaamheid had voor het CDA dan ook een essentieel onderdeel mogen zijn van het WMO-beleid. “Dit WMO beleid raakt aan de randvoorwaarde van een gezonde

samenleving. Wijkgericht werken, vrijwilligers worden daarin wel benoemt. Visser: “Het CDA snapt niet waarom een duidelijke aanpak eenzaamheidsbestrijding niet als apart thema is opgenomen in het nieuwe beleid.”

18-/18+

Het CDA mist ook de actieve inzet op de overgang 18-/+. Het college had aangegeven hier veel aandacht voor te hebben bij het WMO-beleid. Het CDA wil weten waar het nieuwe 18-/+ beleid is, hoe gebruik mogelijk is van de wettelijke uitzonderingen en vooral hoe we ervoor zorgen dat in onze gemeente jongeren zonder problemen en bureaucratie van jeugdzorg naar WMO kunnen overgaan.

Middelen

“Best passende steun” versus “goedkoopst compenserende voorziening”. Het is meer dan semantiek, het voorziet in een van de grote zorgen achter deze nota. In het nieuwe Wmo beleid is terecht aandacht voor financiering en houdbaarheid van ‘wettelijke verplichte, openeindregelingen’. Maar dat mag volgens het CDA niet het vertrekpunt moeten zijn. Goedkoop heeft altijd de geur van ‘een rolstoel met drie wielen’. Essentiële voorzieningen voor Wmo moeten niet onder een constante dreiging van mogelijke besparingen leven. Zorg er bijvoorbeeld voor dat het Sociaal Service Punt niet alleen een servicepunt is, maar ook een startpunt naar een (ver)nieuw(d) zo zelfstandig mogelijk leven. Dat geeft dynamiek, dat maakt ook creatief. Het College lijkt die slag nu al te verliezen. Dat vraagt om vertrouwen, zeker, maar geeft ook vertrouwen, iets wat beter mag dan in het verleden - zoals de Toeslagenaffaire ons heeft geleerd.

Is daarmee het door dit College voorgestelde Wmo beleid slecht’? Het CDA-Leidschendam-Voorburg is van mening dat dit niet het geval is. Maar het dient meer te zijn dan er alleen maar zijn “voor wie het nodig heeft”. Het beleid dient te initiëren, motiveren, faciliteren en soms zelfs te fascineren. Dit beleidsdocument mist ‘sprankeling’, dit beleid gaat voor ‘binnen bestaande inzet’. Onze inwoners, vrijwilligers, mantelzorgers, zelfredzaam of niet, verdienen meer.