Column Koos Meijer in HaH 25 mei 2021

Beeldvorming

Is het jou als lezer opgevallen dat de politiek in heel veel zaken voor de inwoners van Nederland vaak niet meer te volgen is? Discussies worden gevoerd op een wijze die zeker niet is aangeleerd. Men, ik generaliseer, luistert slecht naar elkaar en gebruikt krachttermen die nogal eens op het randje van de fatsoenlijkheid zitten of er zelfs overheen gaan. Het respect hebben voor elkaars mening is vaak ver te zoeken en de antwoorden? Een kort ‘ja’ of ‘nee’ hoor je zelden. Om die twee korte woorden uit te spreken hebben heel veel politici volzinnen nodig. Volzinnen die dan een grote kans hebben om de kwalificatie van ‘veel geschreeuw, maar weinig wol’ te krijgen. En toch hebben wij allen onze volksvertegenwoordigers zelf gekozen. Er waren dus momenten dat zij ons in hun enthousiasme en beloftes konden doen laten geloven.

En toch, het kan ook anders in de politiek gaan, de Nunspeetse lokale politiek is daar een voorbeeld van. Maken wij als raadsleden dan geen inschattingsfouten, luisteren we echt altijd naar andere meningen en opvattingen of is onze beeldvorming al vooraf zaligmakend verklaard? Het antwoord is ja, ook wij maken fouten. Maar de Nunspeetse praktijk is dat wij in de raad wel respect voor elkaars mening hebben, ons best doen om op een zo transparant mogelijke wijze tot besluiten komen en de rol van het zijn van volksvertegenwoordiger zo goed mogelijk invullen.

Empathie

Waar de politiek in het algemeen en die in het Haagse, maar ook lokaal, toch echt behoefte aan heeft is een wake-up call genaamd ‘ontwikkel empathie’. Dat klinkt heel interessant en gewichtig, maar is niets meer, maar zeker ook niet minder, dan het zich kunnen en willen inleven in de belevingswereld, gevoelens of gedachtegang van anderen. De politiek moet terug naar de basis, terug naar het contact met de mens en niet alleen over de mens gaan.  Empathisch zijn is dus hard werken, het komt er niet vanzelf. CDA Nunspeet Lokaal gaat daarvoor, vandaag, maar zeker ook morgen.