Pola­ri­se­ren of pol­de­ren? Column in de Leus­der­krant

Polariseren of polderen?

We waren best trots op ons land. Gelukkige kinderen die goed leerden, productieve werknemers en een fatsoenlijke overheid. Het vrijwilligerswerk bloeide en die paar nieuwkomers waren van harte welkom. Oké, dat is niet het hele verhaal. De koude oorlog werd uitgevochten in ontwikkelingslanden, de dekolonisatie ging gepaard met heftige conflicten en onze welvaart was voor een groot deel gebaseerd op goedkope olie en gas. Maar wat wel waar is, is dat Nederland het gewoon beter deed dan veel vergelijkbare landen.

Dat ligt ook aan ons polderen: in je eentje kun je de zee niet tegenhouden, je hebt elkaar nodig. Sociaaldemocraten op links, liberaal-democraten op rechts en de christendemocratie in het midden. Allemaal democraten. En dus hadden kiezers ook echt invloed: stemden ze rechtser dan kregen ze meer economie, stemden ze linkser dan moest de welvaart beter verdeeld worden.

We hebben een dienstbaar midden nodig

Dertig jaar geleden lukte dit niet meer. Er kwamen nieuwe problemen op ons af en het werd onduidelijk wat we in Brussel moesten oplossen en wat in Den Haag. Paars wilde het zonder het CDA proberen. Links en rechts kropen naar elkaar toe en kwam er ruimte voor de LPF en de SP op de flanken. In 2010 kwam de PVV op en werd ze gedoogpartner van Rutte I. Nadat de PVV het kabinet had opgeblazen keerde Mark Rutte zich af van Wilders en schoof op naar de PvdA. De PvdA verdampte daarop tot nog maar 9 zetels. D66 profiteerde en we kregen Rutte 4: het duurzaamste kabinet ooit. Helaas wel zonder resultaten. De VVD liet het kabinet vallen om de strijd aan te binden met de PVV. Maar de PVV won en we kregen het meest rechtse kabinet ooit in 2023. Opnieuw zonder resultaten.

De taak van het midden is niet om de baas te spelen (al leek dat er soms wel op), maar om te zorgen voor stevige beslissingen met voldoende draagvlak zodat ze ook echt worden uitgevoerd. Onder Henri Bontenbal heeft het CDA weer voluit gekozen voor die constructieve houding. Want daadkracht komt niet van de hardste schreeuwers. Je hebt niets aan ge-jojo.

Leusden

Ook in Leusden probeert het CDA die constructieve rol te spelen in de raad. Zowel naar het college als naar de raad. Luisterend naar links en rechts zoeken we naar een breed draagvlak. Of het nu gaat om de woningbouw of de energietransitie, de opvang van vluchtelingen of de moeilijke begroting voor de komende jaren: met de meerderheid kun je wel besluiten nemen, maar alleen met draagvlak komen we echt verder.

Het CDA is voor mij geen gewone politieke stroming rondom bepaalde belangen of belangengroepen, maar de democratische keuze om alle belangen serieus te nemen en om verantwoordelijkheid breed te spreiden in de samenleving. Het is ook een oproep om dat meer te doen vanuit je liefde voor mens en natuur, en wat minder vanuit je directe eigenbelang of grootste ergernis.

Als je dit aanspreekt, kun je je aanmelden om mee te denken op een specifiek onderwerp of wellicht als kandidaat-raadslid. Je bent welkom!