Bert Corbijn

Ik ben Bert Corbijn, 72 jaar, en woon al 50 jaar in Son en Breugel.

Ik ben al 44 jaar gehuwd met Patricia en we hebben 2 kinderen, Erik en Evelien. Inmiddels hebben we 4 kleinkinderen, waar we regelmatig voor mogen zorgen.

Ik ben opgegroeid in het mooie Oostkapelle, tegenwoordig gemeente Veere in de provincie Zeeland. Op een boerderij samen met 7 broers en zussen. In die tijd was er nog geen waterleiding, geen elektriciteit, geen televisie en zeker geen social media. Maar je was toch tevreden, je miste het niet. Als het onweerde en bliksemde moesten we, ook ’s-nachts, onder de tafel gaan zitten. Bang voor blikseminslagen en brand. Het kwam toen regelmatig voor dat de bliksem insloeg in een boerderij. Na schooltijd moest er altijd gewerkt worden op het land of in de stal. In die tijd waren er nog geen tractoren en machines en moest alles met de hand gedaan worden. En daar waren veel handen voor nodig. Onkruid wieden, oogsten, aardappelen rapen, koeien voeren. Soms zwaar, maar mooi werk. Echter was er geen toekomst voor mij op de boerderij.

Na mijn middelbare schooltijd en een jaartje werken bij een notaris moest ik toen nog mijn militaire dienstplicht vervullen. Ik kwam bij de Koninklijke Marechaussee terecht, eigenlijk de militaire politie. Daardoor kreeg ik interesse in het politiewerk. Ik maakte dan ook na ruim een jaar de overstap naar de toenmalige rijkspolitie. Eerst een jaar naar de opleidingsschool in Horn en daarna werd ik tewerkgesteld in Son en Breugel. Want daar kwamen ze toen mensen tekort en er zou veel werk zijn!! Ik heb hier gewerkt vanaf 1975 tot 1986, vooral veel recherchewerk gedaan. Toen was het nog betrekkelijk eenvoudig, als er ingebroken was dan wist je al bijna wie de plaatselijke boef was. Dat is nu wel anders. Vervolgens ging ik in Eindhoven werken bij de recherche om de internationale misdaad te bestrijden. En na diverse functies werd ik uiteindelijk Teamchef van de Forensische Opsporing in Eindhoven. De mannen en vooral veel vrouwen die op de plaats van een misdrijf naar sporen zoeken in witte pakken. Dat heb ik 16 jaar mogen doen en in 2019 ging ik met pensioen. Daarna heb ik nog een paar jaar als vrijwilliger bij de politie gewerkt, waardoor ik de 50 jaar vol gemaakt heb. Toen was het wel genoeg. Werken bij de politie is verantwoordelijk werk, uitdagend met veel mogelijkheden. En je helpt de maatschappij een beetje veiliger te maken.

De boerderij hebben we nog steeds. Na het overlijden van beide ouders is de boerderij in de familie gebleven. Regelmatig ben ik daar te vinden om alles in goede banen te leiden. Tegenwoordig vooral heel veel papierwerk, vergunningen, controles, alles in het belang van de voedselveiligheid.

Ik ben lid van het Veteranen Search Team (VST). Op verzoek van de politie krijgen we regelmatig een oproep om te gaan zoeken naar vermiste personen. Soms zijn we succesvol, soms niet, maar wel mooi en dankbaar werk.

En ik ben al enige jaren lid van het CDA en van de Steunfractie CDA. Het gedachtegoed van het CDA heb ik van thuis uit mee gekregen. Het omzien naar elkaar, het eerlijk verdelen van de welvaart, het goed zorgen voor het milieu, de veiligheid in de samenleving. Het zijn allemaal thema’s die mij erg aanspreken.

Ik hoop als gemeenteraadslid in de komende maanden mijn steentje te mogen bijdragen aan een goed bestuur in Son en Breugel.