Alge­me­ne Beschou­win­gen 2025: ​‘Luis­te­ren, kie­zen, samen bou­wen’

Het CDA wil dat anders. Wij willen bouwen aan een verantwoordelijke samenleving. Met bestuurders die luisteren, inwoners die meedoen en een gemeente die eerlijk is over wat wél en niet kan. Een samenleving waarin verantwoordelijkheid wordt gedeeld en fatsoen de maatstaf is.

Bestuur en fatsoen
Besturen is geen toneelstuk, al lijkt het daar soms wel op. Het referendum over parkeerregulering was daarvan een pijnlijk voorbeeld. Het ging niet zozeer over vergunningen of auto’s, maar over vertrouwen, over inwoners die zich niet gehoord voelden. Gesjoemel met de naamgeving, het weigeren van een klein campagnebudget voor initiatiefnemers en vervolgens doen alsof er niets gebeurd was: dat is niet fatsoenlijk bestuur, maar bestuurlijk cynisme, en dat doet pijn bij mensen die zich met de beste bedoelingen inzetten voor hun dorp.

Hetzelfde patroon zagen we bij het Panbos-dossier, of ‘geitjesgate’. Wat leek op een incident, bleek een symptoom van bestuurlijke nalatigheid. Een medewerker werd de zondebok van een systeem dat hem jarenlang in de steek liet. Beleid verdween, toezicht schoot tekort, en bestuurlijke aandacht was er nauwelijks. De verantwoordelijkheid werd niet genomen, maar verlegd. Echte bestuurskracht begint juist bij zelfreflectie en de moed om fouten te erkennen. Katwijk verdient een college dat eerlijk communiceert, transparant handelt en durft te zeggen waar het op staat.

Participatie is meer dan een groen vinkje zetten
Wie wel eens een bewonersavond heeft bezocht, weet hoe het eraan toe gaat. Er wordt geluisterd, genoteerd en geknikt, en daarna wordt het stil. Participatie is verworden tot een administratief ritueel. Meedoen is echter meer dan een groen vinkje zetten in een raadsvoorstel. Het stoplichtenvoorstel bij ‘t Heen is achter een bureau bedacht en daarna gewoon gedumpt. Zonder vooraf met ondernemers, school, verkeersdeskundigen ter plekke te kijken en samen tot een gedragen oplossing te komen. Zo bouw je geen draagvlak, maar afstand. Dat is zonde, want Katwijk zit vol betrokken inwoners die graag meedenken als ze tenminste op tijd en oprecht worden uitgenodigd.

Het CDA wil een bestuursstijl waarin inwoners vanaf het begin worden meegenomen, niet pas bij de eindstreep.

Geen stenen zonder samenleving
Wonen is een mensenrecht, geen spreadsheet. We kunnen eindeloos praten over aantallen, vierkante meters en parkeerplaatsen, maar bouwen is pas waardevol als het bijdraagt aan leefbaarheid en gemeenschapszin. Wonen is meer dan huisvesting, het is samenleven.

Het CDA kiest voor bouwen met verstand. Geen ‘Dubai aan Zee’. Geen hoge woontorens ten koste van leefbaarheid, maar bouwen waar het past. Meer woningen voor senioren zodat doorstroming op gang komt, ruimte voor starters. Maar om dat te bereiken, moet de gemeente wel doen wat ze belooft.

Stilstand
Te vaak zien we plannen stranden in stilstand. Neem de Morgenster in Katwijk-Noord: vier jaar geleden vastgesteld, maar nog steeds geen schop in de grond. Niemand is geholpen met een braakliggend stuk terrein dat symbool staat voor bestuurlijke traagheid. Of kijk naar het Havenscharnier, de ‘rotte kies’ van deze raadsperiode. Te veel hoogbouw, te weinig overleg. En nu horen we al tijden niets meer. Het college valt stil zodra het moeilijk wordt. Een gemeentebestuur moet betrouwbaar en voorspelbaar zijn, niet steeds hollen of stilstaan. In juni 2024 steunden we een motie (PvdA) om het optoppen van woningen mogelijk te maken, een maatregel die snel resultaat zou moeten opleveren. Tot nu toe hebben we daar echter nog niets van teruggezien.

En dan is er Valkenhorst. De ambities zijn groot, maar de duidelijkheid klein. In de begroting staat dat het stroomnet de bouw vertraagt, maar is dat inmiddels opgelost, zowel voor woningen als voorzieningen? Kunnen we écht aan de slag zodra de Raad van State groen licht geeft, of blijven we weer hangen in goede bedoelingen zonder voortgang?

Verantwoord met geld omgaan
Katwijk is een welvarende gemeente, maar niet voor iedereen. Tachtig procent van de inwoners redt het prima, maar we moeten oog blijven houden voor de gezinnen die het nét of nét niet redden. Complimenten aan het college voor het versterken van het armoedebeleid: met meer aandacht voor vroegsignalering, toegankelijkheid en het bereiken van mensen met een smalle beurs.

Maar de financiële druk op gezinnen neemt wel toe, zeker als sportabonnementen, OZB en energiekosten blijven stijgen. En dan besloot het college ook nog een nachtbus te subsidiëren die €49 per reiziger kostte. Dat valt niet uit te leggen aan ouders die hun kind van sport moeten halen omdat het niet meer te betalen is. Gelukkig stopt dat experiment nu. Dat geld kan beter worden besteed aan sportverenigingen, preventie en betaalbaar openbaar vervoer voor álle doelgroepen.

Van systemen naar mensen
De afgelopen jaren ging het veel over woningen en energiearmoede, terecht. Maar te weinig over wat ons werkelijk bindt: de samenleving zelf. Sportverenigingen, wijkteams, vrijwilligers, musea en buurtinitiatieven vormen het cement van Katwijk. Toch horen we te vaak dat ze zich niet gehoord voelen.

Tijdens een raadsavond met sportverenigingen klonk het duidelijk: men voelt zich alleen staan. Er is te weinig contact, te weinig echte samenwerking. Fotomomenten met wethouders zijn er genoeg, maar ze vervangen geen dialoog. Een vereniging die worstelt met stijgende kosten heeft meer aan een goed gesprek. En de gebruikers van sporthal Cleijn Duin zitten te wachten op perspectief in plaats van een visie met strategische kaders, aanvullende onderzoeken en nog meer vertraging.

Stop met het stapelen van rapporten, begin met handelen.

Het CDA wil dat we weer investeren in relaties. Dat betekent waardering voor vrijwilligers en een sterke rol voor wijkteams. Mantelzorgers verdienen lucht via goede respijtzorg.

Daarnaast moeten we nadenken over onze weerbaarheid. In een tijd van oorlogen, energiecrises en digitale dreigingen is het beste noodpakket nog altijd: een goede buur. Maar kennen we de mensen in onze straat eigenlijk nog? En doen we genoeg om verbinding in de wijk te stimuleren? Daarom horen we graag hoe het staat met de plannen voor de multifunctionele accommodatie in de Hoornes. Deze wijk verdient een nieuwe bibliotheek en een levendige ontmoetingsplek.

Er is de laatste tijd veel aandacht voor onveilige plekken in de openbare ruimte. Het CDA wil dat iedereen met een veilig gevoel over straat kan. Daarom dienen wij een motie in om op de gemeentelijke website een meldpunt in te richten waar inwoners onveilige plekken kunnen melden.

Cultuur, erfgoed en trots
Katwijk kent een rijke geschiedenis die om een samenhangend cultuur- en erfgoedbeleid vraagt dat wordt gedragen door vrijwilligers en lokale initiatieven. Het is tijd voor professionele ondersteuning van onze musea: geen eindeloze onderzoeken of uitstel, maar daadkrachtige besluiten die toekomstperspectief bieden. Cultuur is geen luxe; het is de ziel van onze dorpen.

Van gemeente naar gemeenschap
Maak de samenleving weer eigenaar. Geef inwoners ruimte, vertrouwen en verantwoordelijkheid. Leg minder bij professionals en meer bij mensen zelf neer. Dat vraagt om een gemeentebestuur dat betrouwbaar is, eerlijk communiceert en niet voortdurend van koers verandert. Geen struisvogelpolitiek als het moeilijk wordt, maar stabiel beleid. Doen wat je zegt en zeggen wat je doet.

De kracht van gewoon fatsoen
Fatsoen in bestuur, in beleid en in de manier waarop we met elkaar omgaan. Katwijk is sterk wanneer we elkaar blijven zien, op straat, in de wijk, op het sportveld of in de raadszaal, en wanneer we bereid zijn te luisteren, eerlijk te zijn en samen verantwoordelijkheid te nemen.

Laten we bouwen aan een open, betrouwbare gemeente voor iedereen. Niet hollen, niet stilstaan, maar stap voor stap vooruit, met duidelijkheid, vertrouwen en fatsoen.

Wij wensen eenieder hierbij Gods zegen toe.