Open brief van de interim voorzitter
Beste leden en geïnteresseerden,
We leven in bijzondere tijden. Barre tijden ook. Terwijl ik dit schrijf, worden de nieuwe lockdownmaatregelen van kracht. Sinds eergisteren weten we van de nieuwste variant van het geniepige covid-19-virus af. Omikron. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar er zijn momenten dat de situatie me naar de keel grijpt. En niet alleen de situatie, maar ook de manier waarop sommigen deze ‘sluipmoordenaar’ willen afdoen als een griepje.
Ik kan dat niet. Het zou blijk geven van weinig respect voor de mensen in de zorg die voor levens vechten, voor de mensen die inmiddels aan het virus overleden zijn en voor degenen die achterblijven met rauwe rouw zonder laatste afscheidsknuffel of een andere troostende aanraking of woorden.
Het zijn ook tijden waarin binnen sommige families en gezinnen een nieuwe tweedeling zichtbaar wordt, tussen voor- en tegenstanders van de keuzes die de regering maakt, en tussen wie de vaccinaties wel en niet vertrouwen. Tussen wie zijn of haar grondrechten opeisen, en wie zichzelf restricties opleggen om maar niet ziek te worden of per ongeluk een ander te besmetten. Het opkomen voor de eigen mening kan met zoveel overtuigingsdrang gepaard gaan, dat dit een stempel op de onderlinge band drukt en soms zelfs tot een breuk leidt.
En hoewel we niet weten hoe lang het nog duurt voordat de situatie weer ‘normaal’ genoemd worden mag, duidelijk is wel dat deze periode, vanaf het uitbreken van deze pandemie, littekens zal achterlaten in de samenleving. Ook in Brunssum. Hoe zal het verenigingsleven dit overleven? Welke impact heeft dit op de jeugd en de jongeren, maar ook op de ouderen? Op geloofsgemeenschappen? Eenzaamheid was al een thema, maar wordt hier door versterkt. Hoe gaan we die te lijf, hoe houden we oog en zorg voor elkaar als we afstand moeten houden om maar niet een doorgever of ontvanger van een potentieel dodelijk virus te zijn?
Ik heb de wijsheid niet in pacht, maar laten we elkaar in Godsnaam niet loslaten. Door te kijken naar wat nog wél kan, hoe we er wél voor elkaar nog kunnen zijn. Door bij die buurman of buurvrouw in een risicogroep, maar wat onzeker met de laptop of tablet, een briefje door de brievenbus te stoppen met het aanbod om boodschappen te doen, mocht dat nodig zijn. Of te chaufferen naar een testlocatie. Door een kaartje te sturen, nee, veel kaartjes. Zelfgemaakte, en misschien wel zelfbezorgde, om het persoonlijk en niet al te duur te maken.
Vanuit onze kernwaarden kiezen we voor de hoop. Voor de ‘samen-hoop’ in omstandigheden.
Het virus zal ook invloed hebben op de thema’s en de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. We zijn er achter (en binnenkort ook vóór) de schermen mee bezig. Maar ook nu zijn en blijven we als CDA een partij die de verbinding zoekt. Wars van polarisatie en stoere taal koesteren we onze christendemocratische kernwaarden: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap. En vanuit die kernwaarden kiezen we voor de hoop. Voor de ‘samen-hoop’ in omstandigheden. Hoop die zich vertaalt in de inzet voor het goede voor alle Brunssummers. Ook in 2022. En als interim voorzitter zal ik met hart en ziel mijn steentje bijdragen. Ben ik bereikbaar en aanspreekbaar. Ik nodig u daartoe uit.
Kies in deze tijden verstandig. Houd u aan de afspraken, kies (alsnog) voor vaccineren tenzij er medische redenen zijn om dat niet te doen, en draag zo veel mogelijk een medisch mondkapje. Ik sluit af met woorden die ik nog meer ben gaan koesteren, nl. dat we ook nu door goede machten trouw en stil omgeven zijn. Houd moed, heb lief en laat elkaar niet los.
Met warme CDA-groet,
Irene Plas