Column "A27: Een Weg vol Beloftes en Uitdagingen, Maar Vooral Teleurstelling"
"A27: Een Weg vol Beloftes en Uitdagingen, Maar Vooral Teleurstelling"
Al sinds 1996 houdt de verbreding van de A27 Rijkswaterstaat in zijn greep. Het is een verhaal dat gekenmerkt wordt door berekeningen, plannen, beloften, en uiteindelijk een steeds groeiende teleurstelling. Minister Eurlings van Verkeer en Waterstaat, ooit de kroonprins van het CDA, vuurde met volle overtuiging de belofte af dat in 2013 eindelijk de schop de grond in zou gaan. Maar zoals gebruikelijk in de wereld van infrastructuur, bleken budgettaire beperkingen wederom sterker dan politieke toezeggingen. Het oorspronkelijke budget werd gehalveerd tot zo'n 700 miljoen, wat resulteerde in nieuwe berekeningen en plannen die noodzakelijk werden. Het wekt haast de suggestie dat de kosten van voorbereiding en onderzoek in de afgelopen 25 jaar bijna net zo hoog zijn als de totale voorgenomen verbreding.
Het drama van de A27 heeft meerdere hoofdstukken. Na de Tol in Werkendam werd de gemeente Altena verteld dat spitsstroken voldoende zouden zijn om de verkeersproblemen aan te pakken. Daarnaast werd besloten de afslag bij Hank, na de brug bij Keizersveer, te verplaatsen. Deze beslissing zou de veiligheid van automobilisten op de A27 vergroten, maar de dorpskern van Hank werd opgezadeld met nieuwe uitdagingen. "Daar gaat Rijkswaterstaat niet over," klinkt het keer op keer als het dorpsbelang wordt aangekaart bij het lokale bestuur.
Terwijl deze plannen zich ontvouwen, raakt de huidige brug over de Merwede steeds verder in verval. Met een dagelijkse stroom van 100.000 auto's is deze brug allang voorbij zijn pensioendatum. Het gekraak en gepiep dwingen tot regelmatige afsluitingen voor onderhoud.
Twee weken geleden werd de brug gelijktijdig met werkzaamheden aan de A2-brug bij Zaltbommel afgesloten. Waar blijft de onderlinge afstemming bij Rijkswaterstaat, of lijken ze daar langs elkaar heen te werken? Inwoners moesten via de A16 naar ons eiland komen. Een vergelijkbare situatie deed zich voor in 2018, toen zowel de A16 als de A27 gelijktijdig werden afgesloten.
Deze week bracht ik deze kwestie opnieuw ter sprake in de gemeenteraad. Tot mijn verbazing bleek de wethouder niet betrokken te zijn bij de planning en afsluiting van de brug. Een eenvoudig e-mailtje leek voldoende voor Rijkswaterstaat om de gemeente op de hoogte te stellen. De wethouder gaf aan dat de mogelijkheden van de gemeente erg beperkt zijn om hierin iets te betekenen, maar de inwoners van Altena zijn wel de dupe van deze houding.
De zorgen nemen toe met de naderende werkzaamheden. De wethouder die hier zich 100% voor inzet geeft aan dat de bereikbaarheid van de gemeente Altena een terugkerend thema is in gesprekken met Rijkswaterstaat. Maar de beperkte invloed en mogelijkheden van de gemeente op Rijkswaterstaat werpen een schaduw op de toekomst. Het voelt als praten tegen een muur, maar met de uitdagingen, de huidige brugproblematiek, vertragingen en de aanstaande verbreding die onvermijdelijke overlast, zoals sluipverkeer zullen veroorzaken, kunnen we het ons niet veroorloven om als toeschouwer langs de kant te staan en stem van de gemeente niet luid en duidelijk te laten horen. Laten we niet zwijgen, maar krachtig spreken en handelen.
Vriendelijke groet