De volgende rondes met rotondes

Op de raadsvergadering van donderdag 20 april stond de herziening scope N375 op de agenda. Een belangrijk onderwerp dat de gemoederen flink bezig houdt. Het punt leidde tot een pittig debat. Nadat het stof was neergedwarreld waren de rotondes Berghuizen en Gijsselte een feit. Althans, als het aan de raad ligt. Uiteraard moeten na dit raadsbesluit nog wat hordes worden genomen. 

Voor het CDA was het belangrijk te focussen op de informatie die voor ons lag. Het alternatief voor een verkeersplein dat door de werkgroep Berghuizen was aangedragen, werd door de Provincie afgeschoten. Hoewel de onderbouwing summier was, was die toch heel duidelijk. Te duur, en ook in technisch opzicht heel erg ingewikkeld, zo niet onhaalbaar. Is het dan aan een gemeenteraadslid om dit advies ter discussie te stellen? Wij vonden van niet. Wij mogen er immers van uitgaan dat de ambtenaar in kwestie deskundig is op dit thema. Om die reden beschouwden wij dit advies als een gegeven.

Rest ons de taak om te focussen op de stukken die voor ons liggen, waaronder talrijke brieven en telefoontjes die wij van inwoners hebben ontvangen. En de meningen over de rotondes waren sterk verdeeld. Waar de één staat te juichen bij de komst van een rotonde, wil de ander liever in huilen uitbarsten.
In al deze tegenstellingen konden wij gelukkig wel een punt vinden waar over de volle linie consensus over leek te zijn: de zorgen over de veiligheid en verkeerstoename op toeleidende wegen. 

Deze zorg deelden wij. En die zorg willen wij zoveel mogelijk wegnemen door het punt te verankeren in het raadsbesluit, via een amendement. Met dit amendement wilden wij borgen dat werkgroepen en omwonenden niet alleen meegenomen worden in treffen van verkeersbeperkende maatregelen, want dat is te beperkt. Meegenomen worden kan namelijk ook betekenen ‘ geïnformeerd worden’. Dit zegt niets over participatie. In het amendement stelden wij voor dat de verkeersbeperkende maatregelen getroffen worden in samenspraak met de werkgroepen en omwonenden. Dat gaat een stap verder. 

Na de eerste debatronde konden wij ook niet anders concluderen dat een groot deel van de gemeenteraad het eens is, om bewoners te laten participeren. Wij waren dan ook, net als Christen Unie, stomverbaasd dat er geen steun leek te zijn voor ons amendement. Een aantal raadsleden gaf aan ‘ niet zo ver te willen gaan’.  Betekent dat dan dat wij de wethouder Turksma op zijn bruine ogen moeten vertrouwen dat de participatie vanzelfsprekend is? En wat nou als de termijn waarin alles moet plaatsvinden de vier jaar overstijgt? Is wethouder Turksma na vier jaar dan ook nog eigenaar van dit dossier? Of begint de hele riedel dan weer van voor af aan? 

Het viel niet mee. Nadat de heer Turksma alle bijdragen van de fracties uitgebreid had samengevat dacht ik dat we het verlossende woord zouden horen. Maar nee, de wethouder gaf aan dat het CDA hem een toezegging wilde ‘ ontfutselen’ en niet mee ging omdat dit overbodig is. Omdat participatie tot nu toe al onderdeel uitmaakt van de aanpak. Maar dat ‘ tot nu toe’ zegt feitelijk niets over de fase waar we nu ingaan. Dat is een nieuwe fase. Als de wethouder pretendeert dat de participatie standaard onderdeel uitmaakt van zijn aanpak, hoeveel moeite is het dan om dit nog even zwart op wit te zetten? De onwil zorgde ervoor dat het CDA voet bij stuk bleef houden. Het gaat hier wel om een grote gedeelde zorg van onze inwoners. En of die zorg terecht is, daar zou je in deze volgende fase dan gezamenlijk achter moeten komen. Zodat je samen naar oplossingen kan kijken.

Gelukkig is het in de derde ronde dan eindelijk gelukt. De toezegging werd gedaan zodat de participatie voor inwoners voor het treffen van verkeersbeperkende maatregelen richting toekomst gewaarborgd is.
Het amendement konden we daardoor intrekken. Want daar was toch geen draagvlak voor.

Als CDA menen wij het juiste te hebben gedaan. De rotondes waren de enige opties die overbleven. Opnieuw met de provincie om tafel had niets meer uitgehaald dan verdere vertraging. Wij hebben geluisterd naar onze inwoners, hun zorgen gedeeld. En gezorgd dat een toezegging is gedaan waarmee we de zorg hopelijk verkleinen of laten verdwijnen.

Tamara de Boer - Overbeek