Derk Boswijks inbreng over de situatie in Gaza op 7 augustus 2025
Palestijnse moeder, net bevallen van haar kind, maar zonder enige vreugde. Omdat ze haar kind niets kan bieden. Helemaal niets. Zelfs geen moedermelk – door de aanhoudende hongersnood is ze daar te zwak.
Voorzitter, met dit trieste beeld begon ik mijn bijdrage op 12 maart 2024. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder. En die situatie in Gaza is nog uitzichtlozer, nog schrijnender.
Al ruim voor dat moment riepen wij als CDA, samen met velen in deze Kamer, het kabinet op om de druk op de regering-Netanyahu op te voeren. Voor een staakt-het-vuren, en voor toegang tot humanitaire hulp, conform het oorlogsrecht. Soms leek er hoop, maar steeds was die van korte duur. En telkens werd het erger.
Wij zijn niet naïef. Israël voert strijd tegen een terreurorganisatie die het lijden bewust vergroot, van Palestijnen én Israëliërs. Er zitten nog steeds tientallen gijzelaars vast. We hebben allemaal de sadistische beelden van de Israëlische gijzelaar David gezien die zijn eigen graf moest graven. Hamas moet bestreden worden. En dus mogen en moeten wij van Israël als democratische rechtsstaat eisen dat ze dit binnen het internationaal recht doet.
Voor het CDA is er geen rechtvaardiging voor het handelen van de regering-Netanyahu. Als we onze geloofwaardigheid als Nederland en als Westen willen behouden, dan moeten we nu daad bij woord voegen.
De maatregelen die het kabinet nu voorstelt, zijn al maanden geleden mede door ons bepleit. Sommige zelfs met Kamermeerderheid aangenomen. Waarom dan pas nu uitvoering? Is dat niet te laat en inmiddels te weinig?
Moet er niet een schep bovenop? Waarom geen inreisverbod voor leden van het kabinet-Netanyahu? En maakt deze minister zich geen zorgen over het afkalvend draagvlak voor de internationale rechtsorde, juist door ons eigen aarzelend optreden tegenover bondgenoten die die orde ondermijnen?
Voorzitter, het is positief dat nu ook landen als Qatar en Turkije Hamas oproepen om de wapens neer te leggen. Want wat het CDA betreft is er in de toekomst van Gaza geen plaats voor Hamas.
Deze oproepen staan niet op zichzelf. Ze passen in de bredere context van landen als Frankrijk, Canada en het Verenigd Koninkrijk, die voornemens zijn Palestina te erkennen. Ziet de minister dat ook zo? Wat het CDA betreft zoekt Nederland onder voorwaarden aansluiting bij deze initiatieven. Graag reactie. En hoe is contact van minister Veldkamp met zijn Duitse collega hierover? Zou het deze generatie politici misschien nog lukken om de onafgemaakte belofte van een twee-statenoplossing alsnog waar te maken?
Tot slot, voorzitter. Een Joodse studievriend appte mij vorige week. Hij steunt onze kritische lijn richting Netanyahu. Het lijden in Gaza raakt hem, net als de ondermijning van de rechtsstaat in Israël. Maar ook de toename van antisemitisme hier in Nederland. Laten we in deze tijd niet vergeten onze Joodse medeburgers te beschermen, en antisemitisme te blijven bestrijden.
