Het CDA is niet verloren!
Dat zegt de volgende generatie Steenkamp in de geest van hun vader, grootvader en grondlegger van het CDA: Piet Steenkamp. Hij legde bijna 50 jaar geleden het fundament voor de partij. Hoe zien de zoon en kleinzoons van Piet, trouwe CDA’ers, zijn erfenis en de toekomst?
Geestelijk vader
Piet Steenkamp was voorzitter van het CDA in oprichting, tussen 1973 en 1980 – en wordt gezien als geestelijk vader van de partij. Bijna duizend spreekbeurten hield hij, in zaaltjes groot en klein door het hele land. Alles om de katholieken, gereformeerden en hervormden deelgenoot te maken van wat hij zag als een noodzaak voor de confessionele partijen: één christendemocratische partij: het CDA. Het was volgens hem de enige manier nog een rol te blijven spelen naast de andere grote politieke machtsblokken: de liberalen en de sociaaldemocraten. Bijna vijftig jaar later is het weer moeilijk voor het CDA. De partij halveerde in aantal stemmen bij de Statenverkiezingen en lijkt in mei vier van de negen zetels te verliezen in de senaat. Het is het derde verlies op rij onder Wopke Hoekstra. Maar in een woonkamer in het Gelderse dorp Beneden-Leeuwen vertonen Thomas Steenkamp senior (67), Joris Steenkamp (31) en Thomas Steenkamp junior (22) dezelfde montere houding als Piet Steenkamp.
Grootvader
Piet Steenkamp (1925-2016) is de vader van Thomas Steenkamp senior en de grootvader van Joris en Thomas junior, alle drie actief binnen het CDA. Hoe denken zij wat er over is van de erfenis van hun vader en grootvader?
Thomas Steenkamp senior (67) is de oudste zoon van Piet Steenkamp. Hij begon als leerkracht en werd daarna raadslid, wethouder, locoburgemeester en burgemeester. Dat laatste ambt bekleedde hij in het Zeeuwse Hontenisse, Sas van Gent (waarnemend) en in het Gelderse West Maas en Waal.
Voetsporen van zijn grootvader
Thomas Steenkamp junior (22) is student politicologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij is bestuurslid van het CDA in Gelderland en stond op nummer twaalf op de lijst van de Provinciale Statenverkiezingen. Joris Steenkamp (31) is advocaat in Amsterdam. Hij studeerde ondernemingsrecht en politieke geschiedenis, in Nijmegen en Rome. Joris treedt in de voetsporen van zijn grootvader die 34 jaar lang senator was. Hij staat op nummer acht voor het CDA in de senaat. Ook Thomas junior stond op de kieslijst, in Gelderland. Het CDA verloor er drie van de zeven zetels. De kleinzoons van Steenkamp hebben niet alleen zijn montere houding geërfd. Thomas junior is bezig met zijn bachelor-onderzoek voor zijn opleiding politicologie. Thema? Of een fusie tussen ChristenUnie en CDA mogelijk kan zijn.
Waarom heeft het CDA verloren?
Senior: ‘Deconfessionalisering speelt een blijvende rol. Vroeger stemden de katholieken KVP, hervormden CHU, gereformeerden ARP. Mensen op leeftijd waren allen gelovig. Ik vroeg mijn vader in de oprichtingsjaren nog: Pa, kun je niet beter van het CDA Conservatief Democratisch Appèl maken? Hij vond van niet, ook omdat hij de ARP dan nooit mee zou krijgen. Die C staat voor het christendemocratische gedachtegoed.’
Joris vindt het een transparant idee, dat je in je naam hebt staan waar je voor staat. ‘Misschien heb je wel wat meer uit te leggen om ook niet-christenen aan te spreken. Ik denk dat het christendemocratisch verhaal nu minder aanslaat, omdat mensen in deze tijd veel meer gericht zijn op het eigenbelang.’
Thomas Junior: ‘Vroeger luisterde je naar de kerk, of naar een bestuurder. Nu denken mensen: ik weet het wel beter. De elite, waartegen wordt geageerd, heeft gefaald door zich bezig te houden met thema’s waar mensen van denken: ik heb andere zorgen. Kijk daar eens naar. We hebben eerder ook de weg omhoog weten te vinden na verlies. Met Lubbers, met Balkenende.’ Senior valt hem bij: ‘Toen zag het er ook slecht uit. De paarse kabinetten werden gezien als de toekomst. Weg met die ouderwetse christendemocraten! Maar na de moord op Pim Fortuyn kwam de revival van het CDA onder Balkenende.’
Joris: ‘Het landelijk bestuur, of regionaal, moet zeggen: u vindt het belangrijk dat u morgen kunt eten, het is mijn taak erover na te denken hoe we over tien jaar nog in een land leven waarin iedereen kan leven. Het is de taak van een bestuurderspartij daar iedereen in mee te nemen. Zodat mensen begrijpen waarom. De relativering van het verlies moet je niet verwarren met arrogantie, helemaal niet. Het is optimisme, we blijven erin geloven.’
De zoon en kleinzoons van Steenkamp hebben de bevlogenheid, optimisme en innemende houding van hun grootvader geërfd, dat is duidelijk.
(Dit is een verkorte versie van een recent interview in NRC)